Το «σύνδρομο» της ουράς στην εποχή του κορωνοϊού

Ο κορωνοϊός έχει φέρει τα πάνω κάτω σε όλους τους τομείς της ζωής παγκοσμίως. Είναι από τις ελάχιστες φορές που ένα ζήτημα, ιδιαιτέρα υγειονομικής φύσεως, αφορά όλη την υφήλιο.

Πραγματικά, είναι εντυπωσιακή η μαχητικότητα κατά του κορωνοϊού, η προσήλωση στην τήρηση των υγειονομικών μέτρων και οι τρόποι αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων που έχει προκαλέσει η πανδημία: Οι περισσότερες τουλάχιστον χώρες του κόσμου, προσπαθούν σκληρά να μετριάσουν τον αρνητικό αντίκτυπο του κορωνοϊού, ακόμη και αν κάποιες από αυτές δεν είχαν γρήγορα αντανακλαστικά. Άλλωστε, αυτό είναι και ένα από τα χαρακτηριστικά του πρωτόγνωρου. Αιφνιδιάζει και πολλές φορές «παγώνει» τις αντιδράσεις.

Η παγκόσμια οικονομία, βιώνει ίσως τη χειρότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της. Ιδιωτική και δημόσια πρωτοβουλία, βρίσκονται στις επάλξεις, επιχειρώντας να σώσουν ή να περιφρουρήσουν ότι μπορεί να προστατευθεί. Ειδικότερα, η κατάσταση στον τουριστικό τομέα είναι ίσως η χειρότερη που έχει αντιμετωπίσει ποτέ ο κλάδος. Ιδιαίτερα οι χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό, βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο όπου όλοι συμφωνούν: Ό,τι μπορεί να σωθεί με ασφάλεια την φετινή σεζόν, πρέπει να περιχαρακωθεί. Για το σκοπό αυτό, οι επιχειρηματίες του τουρισμού, όσοι τουλάχιστον κατάφεραν να ανοίξουν τις επιχειρήσεις τους μέσα σε αυτές τις δυσχερείς συνθήκες, λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης κατά του κορωνοϊού, τόσο για την προστασία των πελατών τους, όσο και των εργαζομένων τους. Μεταξύ άλλων, τα μέτρα περιλαμβάνουν την τήρηση αποστάσεων στα εστιατόρια και στα μπαρ των ξενοδοχείων. Ένας από τους εύλογους τρόπους που μπορεί κανείς να ακολουθήσει για να διασφαλίσει ότι οι πελάτες του θα κρατούν τις ενδεδειγμένες αποστάσεις, είναι τα ειδικά αυτοκόλλητα στο δάπεδο και οι σχετικές ειδοποιήσεις σε εμφανή σημεία των εκάστοτε χώρων. Εξάλλου φέτος, που όλοι, εργαζόμενοι και πελάτες, προσαρμόζονται σε μια νέα πραγματικότητα, η αμφίδρομη προσπάθεια και οι διορθωτικές κινήσεις, θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Για παράδειγμα, στον μπουφέ των γευμάτων στα ξενοδοχεία, οι τουρίστες σερβίρονται πλέον από το ειδικό προσωπικό. Το ίδιο συμβαίνει και στα ψυγεία των παγωτών και όπου αλλού υπήρχε self-service. Ιδιαίτερα στα μεγάλα ξενοδοχεία που προσφέρουν υπηρεσίες all inclusive, το εγχείρημα του να σερβίρει το προσωπικό τους τουρίστες, απαιτεί μεγάλες προσπάθειες, που όμως είναι επιτυχείς, παρ’ όλες τις δυσκολίες που προκύπτουν.

Υπάρχει όμως ένα φαινόμενο που παρατηρείται στις αναμονές των γευμάτων, κυρίως από τουρίστες χωρών που είναι «εκπαιδευμένοι» στις ουρές:  Αν υπάρξει κενό μεταξύ των τουριστών, εκείνοι αισθάνονται την αγωνία ότι θα χάσουν τη σειρά τους, κι έτσι για λίγο ξεχνούν το μέτρο της απόστασης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πολύ δύσκολο για το προσωπικό του ξενοδοχείου να μην ξεπεράσει τη λεπτή γραμμή μεταξύ ευγενικής επαναφοράς στην τάξη και απότομης επαναφοράς στην πραγματικότητα. Άλλωστε, οι πελάτες τους είναι σε διακοπές, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος να χαθεί η ουσία των διακοπών, που είναι η εμπειρία ξεγνοιασιάς. Από την άλλη όμως, υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφύγει η κατάσταση, τη στιγμή που και οι επιχειρηματίες αλλά και οι τουρίστες έχουν κάνει τόσο κόπο να «συναντηθούν»: Οι μεν επιχειρηματίες θωρακίζοντας υγειονομικά τις επιχειρήσεις τους, με ότι αυτό συνεπάγεται οικονομικά, οι δε τουρίστες ταξιδεύοντας με όλες τις προφυλάξεις και τους νέους όρους που ισχύουν στα μέσα μεταφοράς και στα σύνορα. Ίσως το σύνδρομο της ουράς, όχι μόνο στο beach bar και στο μπουφέ του εστιατορίου αλλά σε κάθε σημείο εξυπηρέτησης όπου συναθροίζεται κόσμος, είναι μία ακόμη συμπεριφορά που θα πρέπει αν αφήσουμε πίσω μας, λόγω της νέας πραγματικότητας που έχει φέρει η πανδημία του κορωνοϊού. Ίσως να πρέπει να περάσει στη συνείδησή μας το ότι, δεν πειράζει να περιμένουμε και λίγο οπουδήποτε, αρκεί να παραμείνουμε ασφαλείς.