Πώς η Ισπανία διαχειρίζεται τα παραθαλάσσια αυθαίρετα

Το ζήτημα των αυθαιρέτων στις παραθαλάσσιες περιοχές δεν απασχολεί μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Ισπανία.

Στην Ισπανία περισσότερα από 40.000  κτίσματα (κατοικίες, ξενοδοχεία και επιχειρήσεις), που οικοδομήθηκαν στον αιγιαλό, βρίσκονται στον αέρα, καθώς λήγει η προθεσμία που προέβλεπε ο Νόμος του 1988 για την κατεδάφισή τους. Συγκεκριμένα ο νόμος που ψήφισε η τότε κυβέρνηση του σοσιαλιστή Felipe Gonzalez προέβλεπε 30 χρόνια προθεσμία στους ιδιοκτήτες για να παραδώσουν προς κατεδάφιση τα ακίνητά τους, απαλλάσσοντάς τους από την υποχρέωση να πληρώνουν φόρους για τα εν λόγω ακίνητα στην διάρκεια αυτών των ετών. 

Το 2013 η κυβέρνηση του Λαίκού κόμματος, υπό τη πίεση των ιδιοκτητών που ζητούσαν επέκταση της προθεσμίας από τα 30 στα 75 χρόνια,  πέρασε τροποποίηση του νόμου η οποία  λανθασμένα ερμηνεύθηκε ως "αμνήστευση" των προς κατεδάφιση ακινήτων, τα ψιλά γράμματα της οποίας όμως προέβλεπαν επέκταση "κατά περίπτωση".

Σημειωτέον ότι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τα κτίσματα κατελάμβαναν το 12% της Ισπανικής ακτογραμμής, το 1950 το 20%, το 1988 το 55%, ενώ το 2006 είχε οικοδομηθεί το 75% της ακτογραμμής . Επειδή τα προηγούμενα χρόνια κάποιες επιχειρήσεις πέτυχαν παράταση της προθεσμίας μέχρι τα 75 χρόνια προκειμένου να μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν (κάποιες άλλες χρεοκόπησαν, γεγονός που συνέβαλε στις μαύρες τρύπες των Τραπεζών), τώρα πολλοί ιδιοκτήτες ζητούν την ίδια ευνοϊκή μεταχείρηση.

Οπως όμως εξηγούν στελέχη του Υπουργείου Περιβάλλοντος, η όποια παράταση δεν μπορεί να είναι οριζόντια γιατί υπάρχουν κτίσματα τα οποία κινδυνεύουν άμεσα με κατάρρευση λόγω δίαβρωσης και άλλα που διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο.

Σε κάθε περίπτωση: 

• το κράτος δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη απώλειας ζωών σε περίπτωση κάποιας φυσικής καταστροφής 
• ούτε μπορεί να αναγνωρίσει το δικαίωμα αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες αυτών των οικημάτων
• Μέχρι τώρα μόνο 500 ιδιοκτήτες ΔΕΝ έχουν ζητήσει παράταση,  άρα είναι πρόθυμοι να παραχωρήσουν τα ακίνητά τους.