Νίκος Χαλκιαδάκης: Ένωση Ξενοδοχείων Ηρακλείου | Ζημιογόνα τα περισσότερα ξενοδοχεία - δεν αντέχουν άλλα βάρη!

Τα στοιχεία αφίξεων και τουριστικών εισπράξεων δεν αντικατοπτρίζουν την απόδοση των τουριστικών επιχειρήσεων. Ειδικά, οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις κινήθηκαν σε μεγάλο ποσοστό ζημιογόνα σε σχέση με προηγούμενες χρήσεις.

Αυτό υπογραμμίζει η Ένωση Ξενοδοχείων Ηρακλείου σε επιστολή της στον υπουργό Οικονομικών, καταθέτοντας ταυτόχρονα τον προβληματισμό της για τη συνεχιζόμενη φόρτωση βαρών στους ξενοδόχους.

Αναλυτικά η επιστολή της Ε.Ξ. Ηρακλείου προς τον κ.Χατζηδάκη, που κοινοποιείται στην υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη. Tην επιστολή υπογράφουν ο πρόεδρος Νίκος Χαλκιαδάκης και ο Γενικός Γραμματέας Αλέξανδρος Αγγελόπουλος.                           
                         

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,

Θα επιχειρήσουμε έναν σύντομο απολογισμό της σαιζόν, πριν σχολιάσουμε τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν στη διάρκεια της ΔΕΘ.

• Η μέση καταγεγραμμένη αύξηση τιμής με βάση τα αποτελέσματα της STR δεν ξεπερνά το 6%.
• Η μέση διάρκεια παραμονής στα ξενοδοχεία μειώθηκε κατά περίπου μία ημέρα, ήτοι είχαμε μία μείωση διανυκτερεύσεων σε ποσοστό που ξεπερνάει το 10%.
• Το κόστος παράλληλα αυξήθηκε σε ποσοστό που ξεπέρασε το 14%, ενώ και οι ξενοδόχοι με δική τους πρωτοβουλία και σε συνεννόηση με τους εργαζόμενους στο Ηράκλειο έδωσαν αύξηση στους μισθούς 7,5%.
• Την ίδια ώρα το euribor πλησιάζει το 4% τουλάχιστον διπλασιάζοντας το κόστος δανεισμού των τουριστικών επιχειρήσεων. Το απόσταγμα αυτής της σύντομης ανάλυσης είναι ότι επιχειρήσεις κινήθηκαν σε μεγάλο ποσοστό ζημιογόνα σε σχέση με προηγούμενες χρήσεις. 

Κατά τη συνήθη πολιτική αρκετών κυβερνήσεων στον απολογισμό της τουριστικής χρονιάς η χώρα μιλάει για τα εθνικά έσοδα και τις αφίξεις, δείκτες που δεν αντικατοπτρίζουν την απόδοση των τουριστικών επιχειρήσεων και τελικά δεν περιλαμβάνουν στοιχεία για τον ποιοτικό συντελεστή του τουριστικού ρεύματος της χώρας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η μεγαλύτερη αύξηση ήταν σε καταλύματα 2 αστέρων και κυρίως στις πόλεις Αθήνα και Θεσσαλονίκη. 

Με τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι υπάρχει προβληματισμός στις τάξεις των ξενοδόχων για τη συνεχιζόμενη φόρτωση βαρών στους ξενοδόχους αλλά όχι και ικανοποίηση παγίων αιτημάτων που συνδέονται με την ανάδειξη του προϊόντος φιλοξενίας.

Η χώρα πανηγυρίζει για τα εθνικά έσοδα, δεν δείχνει να την ενδιαφέρει ότι υπήρχαν περιοχές που υπέφεραν και δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι συνυπολογίζοντας τον πολλαπλασιαστή του τουρισμού η φιλοξενία είναι τεράστιο κομμάτι της εθνικής οικονομίας που πρέπει να λογίζεται ως οικονομία φιλοξενίας και αντιστοιχεί σε πάνω από το 30% του ΑΕΠ της.

Πάμε τώρα στις σημαντικότερες εξαγγελίες. Η αύξηση του φόρου διανυκτέρευσης, που ανακοινώθηκε ουσιαστικά εκπέμπει το μήνυμα ότι ο επισκέπτης θα πληρώσει για την επιλογή Ελλάδα.

Συνοπτικά:

• Οι χώρες που έχουν αυξημένο φόρο διανυκτέρευσης έχουν και σημαντικά υψηλότερη μέση τιμή και άρα η αναλογία του φόρου είναι μικρή σε σχέση με την τιμή τους.
• Στην Ελλάδα τα πεντάστερα ξενοδοχεία έχουν μέση τιμή που δεν ξεπερνάει τα 100 ευρώ, αλλά υπάρχουν και ξενοδοχεία πέντε αστέρων με τιμές 500+ ευρώ. Αυτονόητο είναι ότι η οριζόντια επιβολή τέλους, ανεξάρτητα από την οικονομική δυνατότητα του επισκέπτη, συνιστά εκτός από αδικία και μέτρο τιμωρητικό.  
• Στα στοιχεία του ΞΕΕ φαίνεται ξεκάθαρα ποια είναι η μέση τιμή του πεντάστερου ξενοδοχείου ανά περιοχή της Ελλάδας. Πρέπει να συνυπολογιστούν αυτά τα στοιχεία του ΞΕΕ και να επανεκτιμηθεί η κατάσταση.  
• Οι τιμές στα ξενοδοχεία μεταβάλλονται ανά περίοδο. Έτσι στην αρχή της σεζόν ένα πεντάστερο ξενοδοχείο συχνά φτάνει να πουλάει σε τιμές κάτω των 50 ευρώ το μονόκλινο. Είναι τουλάχιστον παράδοξο να επιβαρύνεται με άλλα 10 ευρώ φόρο διαμονής ο επισκέπτης.
• Η θεώρηση ότι δεν αφαιρούνται από τον ξενοδόχο αλλά από τον επισκέπτη δεν στέκει. Ο ταξιδιώτης στον προϋπολογισμό του ταξιδιού του προσθέτει το σύνολο των δαπανών του. Τα λεφτά που δεν θα δοθούν στο ξενοδοχείο αλλά θα αποδοθούν ως φόρος συνυπολογίζονται από τον επισκέπτη στα έξοδα του ταξιδιού του και άρα έμμεσα αφαιρούνται από τον ξενοδόχο.
• Ο φόρος διανυκτέρευσης σε άλλες χώρες έχει χαρακτήρα τέλους, αποδίδεται στους δήμους και είναι ανταποδοτικός. Προφανώς και δεν ισχύει στην περίπτωσή μας αυτό. 

Στο θέμα του φόρου διανυκτέρευσης, καλείται η κυβέρνηση να επανεξετάσει τον τρόπο εφαρμογής του, αφού είναι θέμα πολυδιάστατο και με τον τρόπο που πάει να εφαρμοστεί δεν συνιστά μέτρο δίκαιο.

Αναφορικά με τις εξαγγελίες για την βραχυχρόνια μίσθωση, αποτελούν σαφέστατα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση το οποίο ελπίζουμε ότι θα έχει και άμεση εφαρμογή. Παραμένουμε μία από τις τελευταίες χώρες που έχει αφήσει ανεξέλεγκτες τις βραχυχρόνιες μισθώσεις με τεράστιες συνέπειες. Συνέπειες που προκαλούν μεγάλη οικονομική ζημιά στο κράτος, αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στους ξενοδόχους και τα νομίμως λειτουργούντα ενοικιαζόμενα δωμάτια, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις τον «βιασμό» περιοχών από ρεύματα υπερτουρισμού, που είναι σε πλήρη αντίθεση με την πρόθεση της κυβέρνησης για ένα βιώσιμο τουριστικό μοντέλο που σέβεται τις τοπικές κοινωνίες και το περιβάλλον. Και βέβαια ούτε λόγος για επιβολή φόρου διαμονής στις βραχυχρόνιες μισθώσεις!!