«Ο τουρισμός είναι Μαραθώνιος κι όχι κούρσα σπριντ»

Πολλά και πολύτιμα μαθήματα μας έχει προσφέρει ήδη η φετινή σεζόν πριν ακόμη φθάσει καν στην κορύφωση της.

Το πρώτο και σημαντικότερο ίσως ήταν ότι οι θριαμβολογίες περισσεύουν ιδιαίτερα στον τουρισμό καθώς... «μηδεμία σεζόν προ του τέλους μακάριζε».

Η σκληρή αλήθεια παραμένει ότι τα τεράστια, συσσωρευμένα λάθη των τελευταίων δεκαετιών έχουν καθημάξει την ελληνική οικονομία καθιστώντας «μονοκαλλιέργεια» έναν κλάδο ο οποίος είναι εξαιρετικά ευάλωτος κι ευμετάβλητος.

Είναι συνεπώς μοιραίο στην αρένα της παγκόσμιας οικονομίας και του φονικού ανταγωνισμού η διαπραγματευτική μας θέση να είναι μια από τις ασθενέστερες κι επομένως δύσκολα να μπορούμε να διατηρήσουμε «κεκτημένα» και αβαντάζ.

Έτσι, η ανέλπιστα καλή χρονιά του 2022 μας οδήγησε σε αλαζονεία και πλεονεξία το 2023 και το πληρώσαμε ακριβά.

Όπως σημείωνε ένας έμπειρος αναλυτής του κλάδου πρόσφατα ο τουρισμός είναι μαραθώνιος και όχι σπριντ και αυτοί που θα επιβιώσουν είναι αυτοί που θα καταφέρουν να αντέξουν τις αναπόφευκτες δύσκολες χρονιές και να αξιοποιήσουν τις ευνοικές μέσω της σταθερής βελτίωσης της σχέσης τιμής προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, το περιβόητο Αγγλοσαξωνικό «value for money».

Κι όπως φαίνεται δυστυχώς τα επόμενα χρόνια οι πολλαπλές κρίσεις που μαστίζουν τον πλανήτη, ο στασιμοπληθωρισμός, η κρίση χρέους, η κλιματική αλλαγή, η γήρανση του πληθυσμού, οι πόλεμοι κ.α. ενδέχεται να χειροτερέψουν πριν καλυτερέψουν, για να θυμηθούμε άλλον έναν δημοφιλή Αγγλοσαξωνικό αφορισμό.

Οφείλουμε λοιπόν να πάρουμε έστω και τώρα στα σοβαρά τις παντοειδείς προκλήσεις και να μην καταβαραθρωθούμε για άλλη μια φορά στις εμφύλιες έριδες, την αρχέγονη κατάρα της φυλής μας.

Ας εκπονήσουμε λοιπόν μια σοβαρή και ρεαλιστική στρατηγική για την εθνική «βαριά βιομηχανία» μας κι ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι οι χρονίζουσες και σύνθετες πληγές του κλάδου αντιμετωπίζονται μόνο με διχαστικές κραυγές, «σοσιαλμηντιακή» υστερία και πιασάρικα σλόγκαν του τύπου «η μάχη της πετσέτας», τα «καλαμαράκια της Μυκόνου» κι οι «ουρές της Ακρόπολης».

Το έχουμε ξαναπεί από τούτη εδώ την στήλη. Τα σοβαρά προβλήματα απαιτούν σοβαρούς ανθρώπους και σοβαρές λύσεις.

Και τα προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι δυστυχώς πολύ σοβαρά.