Τώρα πλησιάζει η ώρα για “να καταπλήξουμε τα πλήθη” (think big)!

Δυστυχώς, δεν τελείωσαμε ακόμα. Μάλλον ούτε καν αρχίσαμε. Μία μικρή ανάσα ελπίδας πήραμε, ότι συνεχίζεται η πορεία της χώρας εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός ευρώ. Με περισσότερους «αστερίσκους» και προυποθέσεις, από τις βασικές καθαρές γραμμές. Μέχρι να φθάσουμε δε στην οριστική συμφωνία, πάλι θα μετράμε και θα ζυγίζουμε τις εξελίξεις, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα.

Το τίμημα αυτό της παραμονής στο ευρώ, εδώ που φθάσαμε, είναι βαρύτατο. Ειδικά για την αγορά και την πραγματική οικονομία. Και κυρίως για τον τουρισμό, που είναι ο τομέας που συνθέτει και συνδυάζει τόσους πολλούς κλάδους, επαγγέλματα και ειδικότητες εργαζομένων, που επηρεάζει τόσες τοπικές οικονομίες και κοινωνίες.

Για τον τουρισμό ο χρόνος κυλάει πολύ πιο βασανιστικά και καθοριστικά από οποιονδήποτε άλλον τομέα. Όλα αυτά που συμβαίνουν, τον βρίσκουν στην αιχμή της ετήσια δρασηριότητάς του. Για τον τουρισμό, όλα αυτά συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο και επηρεάζουν το παρόν και το μέλλον του.

Όταν θα φθάσουμε, αν φθάσουμε, στην οριστική συμφωνία και ξεμπερδέψουμε με τα “διαδικαστικά” αλλά και με τις πολιτικές ζυμώσεις, μία συνθήκη υπάρχει πιο πιεστική και πιο επιτακτική παρά ποτέ και πέρα από ο,τιδήποτε άλλο: 

Χωρίς νέο μίγμα πολιτικής και χωρίς δραστική αλλαγή στις διακυβερνητικές και δημοσιονομικές νοοτροπίες, όλη αυτή η φορολογική και οικονομική οδύνη που θα περάσει η αγορά, θα οδηγήσει σε ένα νέο στείρο περιβάλλον πόνου και δακρύων. 

Χωρίς μία θεαματική μεταστροφή σε αναπτυξιακές λογικές, σε δημιουργικές πολιτικές, σε πλήρη και ευρηματική αξιοποίηση των διαθέσιμων χρηματοδοτικών εργαλείων, χωρίς συνέργιες και συντονισμένες κινήσεις, αυτό που θα’ ρθει δεν θα είναι άλλο παρά λουκέτα, αφελληνισμός τουριστικών επιχειρήσεων, ανεργία, ευτελισμός τιμών και άμεσος κίνδυνος υποβάθμισης της ποιότητας προσφερόμενων υπηρεσιών.

Αυτή είναι η μία διάσταση. 

Υπάρχει και η άλλη. Η οραματική.

Ο τουρισμός άντεξε στην καταιγίδα που βιώσαμε το τελευταίο διάστημα. Και είναι αυτός που μπορεί να δώσει νέα ώθηση και πνοή.

Αρχής γενομένης από το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει “παίξει” αυτές τις μέρες στα πρωτοσέλιδα, έντυπα και ηλεκτρονικά, σε κάθε γωνιά του κόσμου, υπάρχει μία τεράστια ευκαιρία μπροστά μας, όχι απλώς να επαναφέρουμε τη δυναμική του τουρισμού αλλά να την αποκαταστήσουμε και σε πολύ ικανό βαθμό.

Όλη αυτή η δημοσιότητα, έχει δημιουργήσει, παράλληλα και μία πρωτοφανή θετική φόρτιση σε μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινής γνώμης. Είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα, από εκείνους που θέλουν να την αποφύγουν ή που δεν την είχαν στα σχέδιά τους.

Περιμένοντας τις τελικές εξελίξεις, αυτήν τη στιγμή θα έπρεπε να έχει σχεδιαστεί η πιο φιλόδοξη και ευρηματική εκστρατεία προβολής της τουριστικής Ελλάδας που θα τολμούσαμε ποτέ να σκεφτούμε. 

Να έχει ξεκινήσει μία εθνική συστράτευση για τον σκοπό αυτό, κινητοποιώντας και συντονίζοντας τους πάντες και να είναι όλα έτοιμα, όταν θα έρθει η ώρα. 

Για “να καταπλήξουμε τα πλήθη” (να θυμηθούμε και τον Δημήτρη Χορν…) τους επόμενους μήνες. 

Υπάρχει ακόμα χρόνος, υπάρχει όραμα, θα βρεθούν οι τρόποι και οι πόροι, όλα μπορεί να γίνουν, αν το πάρουν απόφαση οι αρμόδιοι, οι ιθύνοντες και οι ταγοί και καθίσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι να το σχεδιάσουν, ξεπερνώντας ηγετισμούς, συμπλέγματα, διαφωνίες και διαφορές.

Μπορούν;

Γιατί αν δεν μπορούν και τώρα, τότε μάλλον δεν θα μπορέσουν ποτέ και η φράση αγνώστου Λατίνου ποιητή “In girum imus nocte et consumimur igni” (“κάνουμε κύκλους τη νύκτα και μας κατακαίει η φωτιά") θα αναδειχθεί σε εθνική μας ατάκα…