Το τεκταινόμενο (ακυρώσεις) και το «διακύβευμα»* (κρατήσεις) και vice versa

Είναι άλλο πράγμα οι ακυρώσεις που μπορεί να γίνονται σε μία δεδομένη χρονική περίοδο και άλλο πράγμα η ροή και ο ρυθμός των κρατήσεων σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Είναι χαρακτηριστικό μας, ως λαού, ο θόρυβος και η υπερβολή, ειδικά σε περιόδους κρίσης. Και συχνά μιλάμε πολύ για πράγματα που καταλαβαίνουμε λίγο ή μιλάμε λίγο για πράγματα που ξέρουμε καλά.

Αν προσθέσουμε σε αυτά και τις αναπαραγωγές στα media, στοιχείων που δεν έχουν κατανοηθεί όσο θα έπρεπε, καταλήγουμε σε σύγχυση και μοιραία, σε παραπληροφόρηση.

Και επειδή μας ακούν και μας διαβάζουν και άλλοι, εκτός τουρισμού, ας βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.

Δεν θα ακούσετε κανέναν σοβαρό τουριστικό παράγοντα ή επιχειρηματία να μιλάει αυτό το διάστημα για κύμα ακυρώσεων και δη “μαζικών”, πλην αυτών που όντως γίνονται στην εσωτερική αγορά, κυρίως λόγω της κατάστασης με τις τράπεζες.

Θα ακούτε, όμως, να μιλούν για σημαντική υστέρηση, για “πάγωμα” και μεγάλη μείωση των κρατήσεων από το εξωτερικό, σε σύγκριση με σντίστοιχο διάστημα πέρυσι.

Οι ακυρώσεις, είναι μία κατάσταση οριστική που αφορά σε κρατήσεις που έχουν ήδη γίνει. 

Οι κρατήσεις είναι μία κατάσταση σε εξέλιξη που καταγράφεται σήμερα, αλλά αφορά στο “αύριο”, δηλαδή, στους επόμενους μήνες.

Η ακύρωση είναι για μία κράτηση που έγινε στο παρελθόν, μπορεί και πριν από πέντε-έξι μήνες. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, η ακύρωση έχει και ένα σημαντικό κόστος, αν γίνει χωρίς σοβαρό λόγο, κάτι που λειτουργεί αποτρεπτικά. Αυτό σημαίνει επίσης, ότι δεν ξέρουμε ακριβώς πόσες κρατήσεις ακυρώνονται στο χρονικό διάστημα κατά το οποίο δεν προκύπτει επιβάρυνση για τον πελάτη (π.χ. αεροπορικά εισιτήρια).

Η απώλεια της κράτησης, είναι η άφιξη που επρόκειτο να γίνει από το επόμενο 10ήμερο μέχρι τους επόμενους δύο-τρεις μήνες. Όταν χάνεται μία κράτηση, π.χ. τον Φεβρουάριο που αφορά στον Ιούνιο, γενικά μπορεί να αναπληρωθεί. Όταν, όμως, χάνεται σήμερα, Ιούλιο μήνα, αυτή δεν περιμένει, πάει αλλού. Στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, ακόμα και στην Τουρκία.

Όταν επομένως βγαίνει κάποιος και λέει, “δεν έχουμε ακυρώσεις, άρα μία χαρά είναι τα πράγματα”, κάτι σημαντικό δεν έχει καταλάβει ή δεν θέλει να καταλάβει.

Ο τουρισμός είναι ζήτηση και η ζήτηση έχει δυναμική. Τη δυναμική που φθίνει, έως και εξαϋλώνεται, βλέπουν οι τουριστικοί επιχειρηματίες στα συστήματά τους και βαράνε καμπάνες κινδύνου. “Βλέπουν” την εικόνα της αγοράς όχι τόσο όπως είναι σήμερα, αλλά όπως θα είναι στα τέλη Ιουλίου, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, αν συνεχίσουμε έτσι. 

Και φυσικά, αν φθάσουμε σε μαζικές ακυρώσεις, τότε θα είναι αργά πλέον.

Είναι κάτι σαν τα διαφυγόντα έσοδα. Βεβαίως και ο τουρισμός έδειξε μεγάλες αντοχές και βεβαίως βλέπουμε ότι ακόμα, στο εξάμηνο, σε ορισμένους προορισμούς, οι αφίξεις έχουν θετικό πρόσημο. 

Αν αποτιμήσουμε, όμως, πόση δυναμική έχει χαθεί από τον Απρίλιο και μετά και πως εξελίσσονται οι κρατήσεις ειδικά από τις τελευταίες μέρες του Ιουνίου και μετά, εκεί φαίνονται οι απώλειες αλλά και οι πραγματικοί κίνδυνοι. 

Τι θα έπρεπε να έχεις και τι τελικά σου έρχεται και με τι τιμές. 

Τις μέρες, δηλαδή, που παραδοσιακά, όπως κάθε προηγούμενο χρόνο, θα έπρεπε να αρχίζει η μεγάλη κλιμάκωση των κρατήσεων για το τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου, φέτος, καταγράφεται το αντίθετο. 

Όσο για τους tοur operators, αυτοί άρχισαν να πουλάνε πια με χασούρα τα πακέτα για Ελλάδα, για να μην τους μείνουν «στα χέρια» και γράψουν μεγαλύτερες ζημιές και για να μην αρχίσουν να ακυρώνουν και πτήσεις. Για αυτό πιέζουν και στηρίζουν τον προορισμό. Όχι επειδή τους έχουν πιάσει συναισθηματισμοί.

Αυτά ισχύουν με τα σημερινά δεδομένα. 

Όσο δεν αλλάζει κάτι προς το πιο θετικό τις επόμενες μέρες στην εικόνα της χώρας, τόσο η κατάσταση θα επιδεινώνεται και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου για το υπόλοιπο της περιόδου αλλά και για το 2016. 

Απλά πράγματα. 

* Μεγάλη συζήτηση γίνεται τα τελευταία χρόνια για το αν το “διακύβευμα” είναι δόκιμη λέξη, έναντι του “διακύβευση”. Σε πολλά λεξικά δεν υπάρχει, αλλά σε νεότερες εκδόσεις, έχει περιληφθεί ως νεοτερισμός…