Μνήμη και αστικό φαινόμενο- Πολεοδομικές πολιτικές για την ανάδειξη ιστορικών μνημείων και τόπων

Κυκλοφόρησ από τις εκδόσεις «ΜΙΛΗΤΟΣ» το συλλογικό έργο «ΜΝΗΜΗ & ΑΣΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ- Πολεοδομικές πολιτικές για την προστασία και ανάδειξη ιστορικών ιστών, μνημείων και τόπων. Ευρωπαϊκή εμπειρία και προοπτικές».

Επιμέλεια: Σταύρος Χρ. Τσέτσης

Πρόλογος: Antonio Tajani, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Στο συλλογικό έργο συμμετέχουν 51 προσωπικότητες του εξεταζόμενου τομέα: Πολεοδόμοι, Χωροτάκτες, Αρχιτέκτονες, Συγκοινωνιολόγοι, Καλλιτέχνες, Περιβαλλοντολόγοι, στελέχη Διεθνών, Ευρωπαϊκών, Εθνικών Οργανισμών και Φορέων, Πανεπιστημιακοί, Πολιτικοί, Εκπρόσωποι ΟΤΑ, από 10 ευρωπαϊκές χώρες.

«Eυρώπη» και «Πόλη»: δύο έννοιες αλληλένδετες, υπογραμμίζει στον πρόλογο του ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Antonio Tajani «Οι αρχές και οι αξίες πάνω στις οποίες θεµελιώνεται η πρώτη –∆ηµοκρατία, Ελευθερία, ∆ικαιοσύνη, Ισονοµία, Αλληλεγγύη– γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν στη δεύτερη.

Συµβαδίζοντας µε την τελευταία, µόνον µετά από αµέτρητες προκλήσεις, η Ευρώπη έφθασε στην εγκαθίδρυση ενός κοινού χώρου, τόπου ειρήνης και προόδου.

Ο πόλεις, έχοντας συχνά παραµείνει ακλόνητες, ακόµη και όταν βίωσαν σηµαντικές αλλαγές, διατήρησαν την ψυχή του παρελθόντος, η οποία σήµερα συνεχίζει να υπάρχει και να αποτελεί τη Μνήµη της Πόλης, την Ιστορική Πόλη της Ευρώπης.

Παραµένουν εκεί, έτοιµες να βιωθούν και να φωτίζουν διαρκώς τη δηµιουργικότητα του ευρωπαϊκού λαού· µαρτυρούν, µέρα µε τη µέρα την ιστορία της Ευρώπης, εµποτισµένη από διαφορετικές παραδόσεις, αλλά ταυτόχρονα ενωµένες από την κοινή αίσθηση ότι ανήκουν στην Ευρώπη.

Αυτή η ταυτότητα θα πρέπει να ενεργήσει ως συνδετικός ιστός, ιδίως σε περιόδους όπως αυτές που ζούµε σήµερα, για να δοθούν απαντήσεις στις προκλήσεις που εµφανίζονται στην Ευρώπη. Εάν οι κοινές αξίες αντιπροσωπεύουν τον φάρο του Ευρωπαϊκού Σχεδίου, η Μνήµη της Πόλης, θα αναδείξει τη λάµψη της ταυτότητάς της: µια πολύτιµη κληρονοµιά, τόσο για τις πόλεις και για τα κράτη-µέλη όσο και για την ίδια την Ευρώπη. Προστατεύοντάς την και αξιοποιώντας την, σηµαίνει διατήρηση της µνήµης του παρελθόντος, συνείδηση του παρόντος και διάθεση να εννοηθεί ως πυξίδα για το µέλλον».

Το συλλογικό βιβλίο στοχεύει να:

 αναδείξει κριτικά, κύριες θεωρητικές προσεγγίσεις της σχέσης: σύγχρονο αστικό φαινόμενο/ χωρικά τεκμήρια του παρελθόντος.

 καταγράψει τάσεις, εμπειρίες και παραδείγματα επιτυχών πολιτικών προστασίας/ διατήρησης, ανανέωσης και ανάδειξης αστικών ιστών και τόπων με ιστορικό ενδιαφέρον από την εγχώρια και διεθνή πραγματικότητα.

 προσδιορίσει ανοιχτά ζητήματα και το διαμέτρημα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μία τέτοια πολιτική και να διαμορφώσει ένα πλαίσιο σχεδιαστικών απαντήσεων.

 εισφέρει στη συγκρότηση μιας συνεκτικής στρατηγικής προστασίας και ανάδειξης ιστορικών αστικών κέντρων, στα πλαίσια μιας αστικής πολιτικής, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

 προτείνει αρχές/ στρατηγική/ κατευθύνσεις/ μέτρα και δράσεις για την προώθηση μιας ευρωπαϊκής πολιτικής για τους ιστορικούς της χώρους.

Δομή και ενότητες έχουν ως εξής:

Χωρικά τεκμήρια της Μνήμης, αστικοί μετασχηματισμοί και παγκοσμιοποίηση

Ο Pier Luigi Cervellati διερευνά τη μελλοντική πορεία της ιστορικής πόλης την εποχή της οικουμενοποίησης, μέσα από την ιταλική και ευρωπαϊκή εμπειρία, αναδεικνύοντας κρίσιμες παραμέτρους που την επηρεάζουν.

Ο Francesco Indovina εξετάζει την ιστορική πόλη και τους ιστούς του παρελθόντος, στο πλαίσιο της δυναμικής του σύγχρονου αστικού φαινομένου και ενός αναδυόμενου «μητροπολιτισμού».

Η ανάλυση, καταγραφή και κατηγοριοποίηση της πολεοδομικής Μνήμης, αποτελεί αντικείμενο της παρέμβασης του Ιωάννη Τσουδερού και της Δανάης Καΐρη, σε αμφίδρομη σχέση με το αθηναϊκό «παράδειγμα».

Ο Αλέξανδρος Τριποδάκης, εστιάζει σε πρακτικές πολεοδομικών στρεβλώσεων, που οδηγούν στη Λήθη, σε απώλεια συλλογικών ιστορικών αναφορών και ως συνεπακόλουθο στο αν-ιστόρητο της πόλης καθώς και στις προοπτικές ανάκτησης της Μνήμης του χώρου.

Η Βούλα Μέγα, προσκαλεί σε ένα ταξίδι απόλυτα υποκειμενικό, στα μελλοντικά τοπία της αστικής Μνήμης, μέσα από μια περιήγηση σε πλατείες, δρόμους, προσόψεις, μνημεία, πάρκα, διαδρομές, όχθες και δημόσιους χώρους αναγέννησης και αειφορίας.

Αντλώντας από τις αντιθετικές αστικές συνθήκες της ιστορίας του Detroit –από την απόλυτη ανάπτυξη στις αρχές και στα μέσα του 20ου αιώνα, έως την πλήρη πολεοδομική κατάρρευση και οικονομική πτώχευση στα τέλη του– ο Κωνταντίνος Σερράος, επιχειρεί να μεταφέρει διδάγματα για την ευρωπαϊκή πολεοδομική αφήγηση

Πολεοδομικές μεταλλάξεις και προστασία του ιστορικού πολεοδομικού πλούτου

Ο Stefano Storchi, πραγματεύεται το πέρασμα από μια μονοκεντρική πολεοδομική δομή, σε μια πολυκεντρική αστική άρθρωση, υπογραμμίζοντας την ενίοτε αντιπαλότητα μεταξύ νέων κεντρικοτήτων και την ταυτότητα της πόλης. Παράλληλα, διερευνά τα φαινόμενα περιθωριοποίησης ορισμένων κομματιών των ιστορικών κέντρων, καθώς και κοινωνικών εξώσεων, από μέτρα βελτίωσής τους.

Η ανάδειξη της σημασίας της πολιτιστικής χρήσης του τουρισμού, σε μια σύγχρονη και ολοκληρωμένη αστική πολιτική διατήρησης των ιστορικών πόλεων και του πολιτιστικού τους τοπίου, με άξονα αναφοράς την παράκτια ζώνη Amalfitana και του Amalfi, καταγράφεται από την Teresa Colleta.

Ο Γιάννης Πατέλλης, επισημαίνει τους κινδύνους που ελοχεύει –με αυξητικές τάσεις– ο μαζικός τουρισμός για τα λεγόμενα «παραδοσιακά κομμάτια» των πόλεων και οικισμών, από ένα, εν πολλοίς, επίπλαστο και κατασκευασμένο «σκηνικό αυθεντικότητας», για τις ανάγκες της τουριστικής βιομηχανίας.

Μορφολογία και δομή του ιστορικού αστικού περιβάλλοντος

Ο όψιμος ιστορισμός –η πλέον χαρακτηριστική αρχιτεκτονική φάση των ευρωπαϊκών και όχι μόνον πόλεων του 19ου αιώνα– ως συστατικό της αστικής Μνήμης στα κύρια μητροπολιτικά κέντρα της Γηραιάς Ηπείρου αποτελεί το αντικείμενο της ανάλυσης του Μάνου Μπίρη.

Οι Ιωσήφ Στεφάνου, η Σμαράγδα Πετράτου και ο Μιχαήλ Προβελέγγιος αναπτύσσουν τη μεθοδολογική προσέγγιση της συντήρησης και αποκατάστασης του εκκλησιαστικού συγκροτήματος του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο, εμβληματικού για τη φυσιογνωμία της συριανής πρωτεύουσας και για τον συμβολισμό του στην αρμονική συμβίωση των κυρίαρχων εκφράσεων της χριστιανικής πίστης.

Η Άλκηστις Ρόδη διαβλέποντας την ανάγκη εμπλουτισμού των προσεγγίσεων ανάδειξης ιστορικών αστικών ιστών –με οδηγίες εννοιολογικού χαρακτήρα–, του σχεδιαστικού πεδίου μεταξύ γενικών αρχών προστασίας και ειδικών κατευθύνσεων, διατυπώνει προσανατολισμούς και σκέψεις για μια νέα αρχιτεκτονική που σε ευαίσθητο ιστορικό περιβάλλον, διασφαλίζει τη συνέχεια της αστικής μνήμης και δημιουργεί νέα, στο μέτρο που είναι φορέας νοήματος και αυθεντικότητας.

Η Ασπασία Κουζούπη εισαγάγει και αναλύει την έννοια του «παλίμψηστου υποδομών», με αναφορά στο αρχαίο Λατομείο Κλεωνών: ενός τοπίου της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, που αποτυπώνει αλληλοεπικαλυπτόμενες μαρτυρίες αρχαίες, νεότερες και του παρόντος, ενός δυναμικού περισσότερο, παρά στατικού ιστορικό/αρχαιολογικού χώρου, όπου «διασταυρώνονται» ένας ιστορικός και ένας σύγχρονος οδικός άξονας. Η ανάπλαση του παρακείμενου χώρου στάθμευσης, συνιστά πεδίο εφαρμογής.

Η Miriam Caskey ερμηνεύει το σχέδιο ανάπλασης του χώρου στάθμευσης του αρχαίου λατομείου –«τοπίο εν Κινήσει Εντοπισμού του Αρχαίου Λατομείου Κλεωνών», της Νέλλα Γκόλαντα και Ασπασίας Κουζούπη, σε αυτό το «χωροχρονικό» σταυροδρόμι» – που έχει στόχο να τον καταστήσει κόμβο πληροφόρησης και νέων περιπλανήσεων αρχαιολογικού τουρισμού. Ένας διάλογος της σύγχρονης τέχνης με τις Μνήμες της αρχαιότητας –μιας παροντικής επέμβασης, ξαναζωντανέματος μνημείων και χώρων «άλλων χρόνων»–, μέσα από δημιουργίες της, επιχειρεί η Νεφέλη Κονταρίνη.

Οι μετακινήσεις στην πόλη του παρελθόντος