Τα αιτήματα της ΠΟΞ στο υπουργείο Ναυτιλίας | Τι ζητεί για την απλή χρήση αιγιαλού στα όμορα ξενοδοχεία

Θέματα των ξενοδοχείων, που ανήκουν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής συζήτηση το προεδρείο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ) με τον υφυπουργό Ιωάννη Παππά.

Σε συνέχεια αυτής της συνάντησης, η ΠΟΞ έστειλε στον κ.Παππά μια σύντομη καταγραφή των θεμάτων που τέθηκαν από την πλευρά της κατά τη συνάντηση'

Ειδικότερα στην επιστολή της ΠΟΞ αναφέρονται τα ακόλουθα θέματα:

1. Πρόβλεψη της δυνατότητας απευθείας παραχώρησης του δικαιώματος απλής χρήσης του αιγιαλού που βρίσκεται εντός Χερσαίας Ζώνης Λιμένα σε όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Σύμφωνα με το άρθρο 13 του ν.2971/2001 προβλέπεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της απλής χρήσης του αιγιαλού σε όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατά προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου. Από τη συγκεκριμένη δυνατότητα εξαιρούνται τα τμήματα εκείνα που η διαχείριση τους ανήκει στα Λιμενικά Ταμεία και σε Οργανισμούς Λιμένων, με αποτέλεσμα οι συγκεκριμένοι χώροι να μπορούν να παραχωρηθούν βάσει δημοπρασίας, χωρίς να ισχύει το προτιμησιακό καθεστώς των όμορων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Η ρύθμιση αυτή αποβαίνει εις βάρος της ποιοτικής τουριστικής ανάπτυξης και στερεί από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις τη δυνατότητα να προσφέρουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες στους πελάτες τους.

2. Βελτίωση ακτοπλοϊκών συνδέσεων.

Ο σχεδιασμός ενός προγράμματος επαρκούς και αποτελεσματικής ακτοπλοϊκής σύνδεσης των νησιών είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τη λειτουργία των τουριστικών επιχειρήσεων και την εξυπηρέτηση των πελατών τους, ενώ παράλληλα θα συμβάλει ουσιαστικά στην προσπάθεια επέκτασης της τουριστικής περιόδου. Θα σας καταθέσουμε αναλυτικές προτάσεις με τις προτεραιότητες που πρέπει να δοθούν σχετικά.

3. Θαλάσσια Μέσα Αναψυχής.

Βάσει του άρθρου 13 του νόμου 2971/2001 προβλέπεται το δικαίωμα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων να διαθέτουν θαλάσσια μέσα αναψυχής για τους πελάτες τους, αναπτύσσοντας τη συγκεκριμένη δραστηριότητα στον έμπροσθεν αυτών χώρο του αιγιαλού.

Ωστόσο από τις διατάξεις του υπ΄αριθμ.20 ΓΚΛ τίθενται τέτοιοι περιορισμοί που δυσχεραίνουν υπέρμετρα την άσκηση του δικαιώματος αυτού.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τις παρ.4 - 6 του άρθρου 22 του ΓΚΛ 20, όπως αυτός ισχύει μετά την τροποποίηση του δυνάμει της με αριθμό 2131.4/90224/2022 ΥΑ (ΦΕΚ Β` 6543/21.12.2022), προβλέπεται πως «4. Κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα των υποπερ. αα) και ββ) της περ. α) της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α’ 155), τα οποία έχουν δυναμικότητα εξήντα κλινών και άνω ή εξήντα ατόμων και άνω, αντίστοιχα, δύνανται, κατόπιν θετικής κρίσης της επιτροπής του άρθρου 35, να δραστηριοποιούνται σε πόστο επί του αιγιαλού-παραλίας, εκμισθώνοντας μη μηχανοκίνητα θαλάσσια μέσα αναψυχής, το οποίο απέχει απόσταση μικρότερη των τριακοσίων μέτρων από θέση δραστηριοποίησης άλλου εκμισθωτή, εφόσον οι εγκαταστάσεις τους είναι συνέχεια του αιγιαλού ή της παραλίας και η χορηγούμενη έγκριση αφορά στην εκμίσθωση αποκλειστικά και μόνο στους διαμένοντες σε αυτά. Ξενοδοχειακά καταλύματα του προηγούμενου εδαφίου, τα οποία έχουν δυναμικότητα εκατό κλινών και άνω ή εκατό ατόμων και άνω, αντίστοιχα, δύνανται, κατόπιν θετικής κρίσης της επιτροπής του άρθρου 35, να δραστηριοποιούνται σε πόστο επί του αιγιαλού-παραλίας, εκμισθώνοντας τα θαλάσσια μέσα αναψυχής του παρόντος, το οποίο απέχει απόσταση μικρότερη των τριακοσίων μέτρων από θέση δραστηριοποίησης άλλου εκμισθωτή, εφόσον οι εγκαταστάσεις τους είναι συνέχεια του αιγιαλού ή της παραλίας και η χορηγούμενη έγκριση αφορά αποκλειστικά και μόνο στους διαμένοντες σε αυτά.

5. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της παρ. 4 είναι να έχει παραχωρηθεί αρμοδίως στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχειακού καταλύματος το δικαίωμα απλής χρήσης του αιγιαλού-παραλίας. Επί του σώματος της έγκρισης εκμίσθωσης αναγράφεται ρητά ότι η χορηγούμενη έγκριση αφορά σε εκμίσθωση των εγκεκριμένων θαλάσσιων μέσων αναψυχής αποκλειστικά και μόνο στους διαμένοντες του ξενοδοχειακού καταλύματος.

6. Έμπροσθεν της έκτασης του χώρου που έχει παραχωρηθεί αρμοδίως στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχειακού καταλύματος της παρ. 4 το δικαίωμα απλής χρήσης αιγιαλού-παραλίας, δεν χορηγείται έγκριση θαλασσίων μέσων αναψυχής με θέση δραστηριοποίησης σημείο θαλάσσιου χώρου.»

Με τις ανωτέρω διατάξεις επιχειρείται να περιοριστούν οι συνέπειες του προβλήματος που δημιουργήθηκε όταν δόθηκε η δυνατότητα στις επιχειρήσεις εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής να δηλώνουν ως «πόστο» θέση μέσα στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να μπορούν, χωρίς να καταβάλουν στο Δημόσιο το οιοδήποτε ποσό ως μίσθωμα για τη χρήση του αιγιαλού, να δεσμεύσουν ολόκληρο τον έμπροσθεν του ξενοδοχείου θαλάσσιο χώρο.

Πλην όμως, με τις ανωτέρω διατάξεις εν μέρει μόνο επιλύεται το πρόβλημα που έχει προκύψει. Τούτο δε διότι η εξαίρεση που προβλέπεται στη ρύθμιση της παραγράφου 4 του άρθρου 22 («Ξενοδοχειακά καταλύματα … δύνανται, κατόπιν θετικής κρίσης της επιτροπής του άρθρου 35, να δραστηριοποιούνται σε πόστο επί του αιγιαλού-παραλίας, …, το οποίο απέχει απόσταση μικρότερη των τριακοσίων μέτρων από θέση δραστηριοποίησης άλλου εκμισθωτή, εφόσον οι εγκαταστάσεις τους είναι συνέχεια του αιγιαλού ή της παραλίας…») αναφέρεται όχι σε όλους τους πελάτες του ξενοδοχείου (όπως προβλεπόταν στην προισχύουσα ρύθμιση), αλλά μόνο
στους διαμένοντες σε αυτό, ευρισκόμενη σε αντίθεση και με την παρ.2 του άρθρου 1 του ν.4276/2014.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την παρ.2 του άρθρου 1 του ν.4276/2014 τουριστικά καταλύματα είναι οι «τουριστικές επιχειρήσεις που υποδέχονται τουρίστες και παρέχουν σε αυτούς διαμονή και άλλες συναφείς προς τη διαμονή υπηρεσίες, όπως εστίαση, ψυχαγωγία, αναψυχή, άθληση…». Πελάτες, λοιπόν, ενός ξενοδοχείου είναι όλοι όσοι κάνουν χρήση των εγκαταστάσεών-υπηρεσιών του και όχι μόνο όσοι διαμένουν σε αυτό. Με τη ρύθμιση του άρθρου 22 του ΓΚΛ 20 οι μη διαμένοντες στο ξενοδοχείο πελάτες στερούνται της δυνατότητας να κάνουν χρήση της υπηρεσίας των ΘΜΑ του ξενοδοχείου.

Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που αποφασίζουν να παρέχουν την υπηρεσία των ΘΜΑ δεν το πράττουν για τα έσοδα που θα έχουν από αυτή, αλλά προκειμένου να διασφαλίσουν πως αυτή θα παρέχεται στους πελάτες τους που επιθυμούν να κάνουν χρήση της βάσει συγκεκριμένωνστάνταρ ποιότητας και ασφάλειας. Και όπως σημειώσαμε παραπάνω, πελάτες του κάθε ξενοδοχείου είναι όλοι όσοι κάνουν χρήση των εγκαταστάσεών του και όχι μόνο όσοι διαμένουν σε αυτό.

Θα πρέπει, λοιπόν, να προβλεφθεί ρητά πως η στο άρθρο 22 του υπ΄αριθμ.20 ΓΚΛ εξαίρεση αφορά όλους τους πελάτες του ξενοδοχείου και όχι μόνο τους διαμένοντες σε αυτό.

4. Αλιευτικός Τουρισμός.

H ΠΟΞ κατέθεσε σχετικό παράρτημα με θέματα που αφορούν τον αλιευτικό τουρισμό.