FedHATTA: Παρέμβαση Λ. Τσιλίδη στη Βουλή για τη διάκριση του έργου των τουριστικών λεωφορείων από τα ΚΤΕΛ

Την ανάγκη να διαχωρισθεί ο κλάδος των τουριστικών λεωφορείων από τα αυτοκίνητα ΚΤΕΛ ζήτησε ο πρόεδρος της FedHATTA, κ. Λύσανδρος Τσιλίδης, σε παρέμβασή του στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής που αφορούσε το νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών «Διατάξεις για τις δημόσιες υπεραστικές και αστικές τακτικές οδικές μεταφορές επιβατών. Αναδιοργάνωση των εταιριών ΟΣΕ Α.Ε. και ΕΡΓΟΣΕ Α.Ε. και λοιπές διατάξεις».

Ο κ. Τσιλίδης, εκπροσωπώντας την Ομοσπονδία FedHATTA η οποία με συνεχείς παρεμβάσεις της λειτουργεί ως θεματοφύλακας των δικαιωμάτων των επαγγελματιών του οργανωμένου τουρισμού στην Ελλάδα, εξήγησε ότι, νομοθετικά προβλέπεται ότι για να αποκτήσει κάποια επιχείρηση τουριστικό λεωφορείο πρέπει να είναι τουριστικό γραφείο. Όμως, όταν ένα γραφείο ΚΤΕΛ γίνεται τουριστικό γραφείο και αξιοποιεί λεωφορεία ΚΤΕΛ, των οποίων το έργο δεν είναι η ολική ναύλωση όπως συμβαίνει με τα τουριστικά λεωφορεία, ουσιαστικά τα αποχαρακτηρίζει από το κοινωνικό έργο των συγκοινωνιών και «υποκλέπτει» έργο από τα τουριστικά λεωφορεία της περιοχής του.

Τα δημόσια ΚΤΕΛ, τόνισε ο πρόεδρος της FedHATTA, δεν ασκούν τουριστικό έργο, το οποίο αποτελεί τη βασική δραστηριότητα των τουριστικών γραφείων, ναυλώνοντας πλοία, τρενα, αεροσκάφη, λεωφορεία κλπ. Επομένως, «για ποιόν λόγο σήμερα οι φίλοι μας του ΚΤΕΛ που ασκούν ένα έργο κοινωνικό δεν μας επιτρέπουν να υπάρχουμε και μας ανταγωνίζονται καθημερινά;», αναρωτήθηκε ο κ. Τσιλίδης.
Κάποτε, κατ εξαίρεση, επειδή δεν υπήρχαν τουριστικά λεωφορεία στην Ελλάδα και υπήρχαν μεικτές τουριστικές επιτροπές, τουριστικών γραφείων – ΚΤΕΛ της περιφέρειας, του Υπουργείου Τουρισμού, λόγω αναγκών εξυπηρέτησης των κρουαζιερόπλοιων, ο ρόλος των τουριστικών λεωφορείων περνούσε στα ΚΤΕΛ. Όμως σήμερα, υπάρχει πλειάδα τουριστικών λεωφορείων και το καθεστώς «κατ΄εξαίρεση» χρησιμοποιείται καταχρηστικά από τα ΚΤΕΛ, θέλοντας να αναλάβουν εκδρομές στο εξωτερικό και απαξιώνοντας, ως εκ τούτου, τους επαγγελματίες του τουρισμού.

Ο κ. Τσιλίδης παρέπεμψε στις αντίστοιχες ευρωπαϊκές πρακτικές επάνω στο ζήτημα, οι οποίες «θα βοηθήσουν και στην αντιπαράθεση των φορέων που δημιουργείται από το πουθενά λόγω του υπερπροστατευτισμού της μίας πλευράς και μόνο», όπως είπε.

Τόνισε δε την ανάγκη «ο νομοθέτης να ξεκαθαρίσει γιατί ξεχείλισε αυτό το θέμα σε κάποιους κλείνοντας το μάτι. Είμαστε επιχειρήσεις, έχουμε χιλιάδες προσωπικό πληρώνουμε φόρους, συμμετέχουμε στο ΑΕΠ σχεδόν στα 5 δισ. ευρώ όντας ισχυρότερος παράγοντας της εθνικής οικονομίας, είμαστε εμείς που διακινούμε τον τουρισμό, τον πολιτιστικό τουρισμό, τις κρουαζιέρες. Γιατί μας απαξιώνετε; Δώστε μας το δικαίωμα να δουλεύουμε, να υπάρχουμε και να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας».

Ο κ. Τσιλίδης αναφέρθηκε επίσης στο ζήτημα του χρονικού ορίου ζωής των τουριστικών λεωφορείων, υπενθυμίζοντας ότι όλες οι χώρες της Ευρώπης που παράγουν τουριστικά λεωφορεία δεν έχουν θέσει όριο ηλικίας των λεωφορείων τους στα 27 χρόνια, ενώ η Ελλάδα που εισάγει έχει το όριο αυτό.
Το κοινωνικό κόστος αυτής της ρύθμισης είναι μεγάλο για επαγγελματίες που θέλουν λίγα ακόμη χρόνια για να πάρουν την σύνταξή τους, και οι οποίοι καλούνται να αγοράσουν λεωφορεία είτε μεταχειρισμένα κακής ποιότητας, είτε να χρεωθούν ξανά, για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τη διαδικασία.

Επιπλέον, τόνισε ότι οι διαγωνισμοί για την ανάληψη έργου δημόσιας συγκοινωνίας, απαιτούν από τις συμμετέχουσες στο διαγωνισμό επιχειρήσεις να διαθέτουν ιδιόκτητους χώρους στάθμευσης και εξυπηρέτησης επιβατών και οχημάτων. 
Νοείται ότι δεν υπάρχουν σταθμοί ιδιωτών, οι σταθμοί είναι έργα υποδομής για τα οποία έχουν δαπανηθεί δημόσια κεφάλαια, όπως συμβαίνει με τα αεροδρόμια, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς κλπ.  Όπως σε μια αεροπορική εταιρεία δίνεται το δικαίωμα χρήσης του ήδη υπάρχοντος αεροδρομίου, αλλά και των ειδικών χώρων για να εξυπηρετούνται όσοι ταξιδεύουν την ώρα που φεύγουν τα αεροπλάνα, αλλά και στα λιμάνια όταν φεύγουν αντίστοιχα τα πλοία της ακτοπλοΐας ή τα κρουαζιερόπλοια, ή στους σταθμούς τα τραίνα, έτσι δίνεται αυτό το δικαίωμα χρήσης ειδικών χώρων και στα λεωφορεία συγκοινωνίας. Έτσι είναι καθιερωμένο και στην Ευρώπη.

Συνέχισε δηλώνοντας: «Λέμε ναι στο ιστορικό λεωφορείο που πρέπει να κυκλοφορήσει με το δικαίωμα να ασκεί πλήρες τουριστικό έργο και όχι ως όχημα που παίρνει πινακίδα ιστορικού ΙΧ αυτοκινήτου, και ναι στις συναρμοδιότητες των υπουργείων εφ’ όσον έχουμε λόγο συνεργατικό», κατέληξε ο κ. Τσιλίδης.