Νομοσχέδιο: Χαράτσι 600 ευρώ για κάθε Airbnb νομικών προσώπων – Θα θεωρούνται υποκαταστήματα

Τα ακίνητα που εκμισθώνονται ή υπεκμισθώνονται για βραχυχρόνια μίσθωση θα θεωρούνται υποκαταστήματα για σκοπούς επιβολής τέλους επιτηδεύματος, σύμφωνα με το άρθρο 248 του νομοσχεδίου «Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας και Άλλες Διατάξεις – Συνταξιοδοτικές Διατάξεις», το οποίο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.

Το νομοσχέδιο αναφέρει ότι τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες υποχρεούνται σε καταβολή ετήσιου τέλους επιτηδεύματος, που για κάθε για κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από αυτά, ανέρχεται σε 600 ευρώ, και για κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία σε 300 ευρώ.

Δεν λογίζονται ως υποκαταστήματα, για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος, 

• οι προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και οι πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις, που λειτουργούν για χρονικό διάστημα μέχρι τριάντα ημέρες, 
• οι επαγγελματικές εγκαταστάσεις που στεγάζονται σε διαφορετικούς ορόφους, συνεχόμενους ή μη, του ίδιου κτιριακού συγκροτήματος, 
• οι εγκαταστάσεις τουριστικών καταλυμάτων εντός παραδοσιακών κτισμάτων που λειτουργούν σε ξεχωριστά κτίρια, αλλά με ενιαία άδεια λειτουργίας, η οποία εντάσσεται ως ενιαία εγκατάσταση στην ίδια τουριστική μονάδα, 
• οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις.

Η αλλαγή αφορά φορολογικά έτη από το 2024 και μετά, δηλαδή πρώτη εφαρμογή για τα εισοδήματα του 2024.

Σημειώνεται ότι εκκρεμεί στην Ολομέλεια του ΣτΕ η ακύρωση της Ε.2024/2024 με την οποία έχουν χαρακτηριστεί ως υποκαταστήματα τα ακίνητα που μισθώνονται ή υπεκμισθώνονται για βραχυχρόνια μίσθωση.

Δείτε αναλυτικά τι περιλαμβάνει το Άρθρο 248...

Τέλος επιτηδεύματος - Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 31 ν. 3986/2011

Στην παρ. 1 του άρθρου 31 του ν. 3986/2011 (Α' 152), περί επιβολής τέλους επιτηδεύματος, το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται και η παρ. 1 διαμορφώνεται ως εξής:

 «1. Τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες υποχρεούνται σε καταβολή ετήσιου τέλους επιτηδεύματος ως εξής:

α) νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που έχουν την έδρα τους σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους, σε οκτακόσια (800) ευρώ ετησίως,

β) αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες της περ. ε) του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Κ.Φ.Ε., ν. 4172/2013, Α' 167) που έχουν την έδρα τους σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους, σε τετρακόσια (400) ευρώ ετησίως,

γ) νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους, σε χίλια (1.000) ευρώ ετησίως,

δ) αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες της περ. ε) του άρθρου 45 του Κ.Φ.Ε. που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους, σε πεντακόσια (500) ευρώ ετησίως,

ε) για κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα των περ. α) και γ) σε εξακόσια (600) ευρώ ετησίως και για κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία των περ. β) και δ), σε τριακόσια (300) ευρώ ετησίως.

Ως υποκατάστημα στην ημεδαπή, για την εφαρμογή του παρόντος, εκτός της έδρας της επιχείρησης, νοείται κάθε:

α) επαγγελματική εγκατάσταση του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας, στην οποία ενεργείται παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα,

β) ακίνητο, που μισθώνεται ή υπεκμισθώνεται για βραχυχρόνια μίσθωση, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 111 του ν. 4446/2016 (Α' 240).

Δεν λογίζονται ως υποκαταστήματα, για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος, οι προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και οι πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις, που λειτουργούν για χρονικό διάστημα μέχρι τριάντα (30) ημέρες, οι επαγγελματικές εγκαταστάσεις που στεγάζονται σε διαφορετικούς ορόφους, συνεχόμενους ή μη, του ίδιου κτιριακού συγκροτήματος, οι εγκαταστάσεις τουριστικών καταλυμάτων εντός παραδοσιακών κτισμάτων, σύμφωνα με το π.δ. 33/1979 (Α' 10), που λειτουργούν σε ξεχωριστά κτίρια, αλλά με ενιαία άδεια λειτουργίας, η οποία εντάσσεται ως ενιαία εγκατάσταση στην ίδια τουριστική μονάδα, καθώς και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις της περ. δ) της παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 3874/2010 (Α' 151).».

Σύμφωνα με το άρθρο 269 του νομοσχεδίου: Η παρ. 1 του άρθρου 248, περί του Τέλους Επιτηδεύματος, ισχύει από το φορολογικό έτος 2024 και εφεξής.