H παραπλάνηση στις συγκρίσεις τιμών στα ξενοδοχειακά καταλύματα

Στην αιχμή της τουριστικής σεζόν επανέρχεται στην επικαιρότητα η τιμολογιακή πολιτική των καταλυμάτων, ένα ζήτημα σύνθετο για τους γνώστες της τουριστικής αγοράς και όχι τόσο απλό όπως ορισμένες φορές αντιμετωπίζεται.

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να διαχωριστούν οι περιπτώσεις όσων "επαγγελματιών" αισχροκερδούν εις βάρος είτε του Έλληνα είτε του ξένου τουρίστα σε όποιο επίπεδο γίνεται αυτό από τις επιχειρήσεις που συνθέτουν τη τουριστική αλυσίδα. Από την άλλη, όμως, για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων θα πρέπει οι συγκρίσεις των τιμών να γίνονται με βάση το δυνατόν ομοειδή προϊόντα λαμβάνοντας υπόψη τις ελάχιστες παραμέτρους σε ότι αφορά, τη χρονική στιγμή, τις τουριστικές εγκαταστάσεις, τη προσφορά υπηρεσιών και τις πρόσθετες παροχές.

Για παράδειγμα ένα δωμάτιο με θέα τη θάλασσα σε ξενοδοχείο 5 αστέρων στη Σαντορίνη μπορεί να ενοικιάζεται έναντι 400 ευρώ τη διανυκτέρευση και ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο την ίδια χρονική στιγμή στο Φαληράκι της Ρόδου έναντι 50 ευρώ.

Αλήθεια ποιο προϊόν από τα παραπάνω είναι ακριβό; Μία εύκολη απάντηση είναι ότι το ξενοδοχείο της Σαντορίνης είναι ακριβό και το ενοικιαζόμενο δωμάτιο της Ρόδου φθηνό. Η απάντηση αυτή, όμως, μπορεί να είναι λάθος αν ληφθεί υπόψη μόνο η τιμή γιατί είναι δύο προϊόντα, που δεν μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Στη διεθνή τουριστική σκηνή η τιμή του ξενοδοχείου στη Σαντορίνη μπορεί να είναι υποτιμημένη σε σχέση με τις υπηρεσίες που προσφέρει η μονάδα. Αντίστοιχα, το ενοικιαζόμενο δωμάτιο μπορεί να πουλάει πολύ ακριβά σε σχέση με το παρεχόμενο προϊόν.

Έστω, ότι στην ίδια παραθαλάσσια περιοχή ένα ξενοδοχείο 3 αστέρων ενοικιάζει το δωμάτιο με πρωινό και θέα το βουνό έναντι 90 ευρώ και ένα ξενοδοχείο 4 αστέρων ενοικιάζει το δωμάτιο με ημιδιατροφή και θέα τη θάλασσα έναντι 100 ευρώ. Ποιο είναι ποιο ακριβό; H σύγκριση, μόνο, της τιμής χωρίς να ληφθούν υπόψη και οι άλλες παράμετροι στο παράδειγμα θα οδηγήσει και πάλι σε λάθος συμπέρασμα.

Μία άλλη συνήθη πρακτική είναι η σύγκριση των τιμών σε καταλύματα στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Έστω ότι ένα ξενοδοχείο υπερπολυτελείας στη Ρώμη ενοικιάζει τον Αύγουστο το δωμάτιο έναντι 100 ευρώ τη διανυκτέρευση και μία μονάδα υπερπολυτελείας στη Μύκονο την ίδια περίοδο ενοικιάζει το δωμάτιο έναντι 300 ευρώ. Το ίδιο ξενοδοχείο τον Νοέμβριο στη Ρώμη ενοικιάζει το δωμάτιο έναντι 300 ευρώ και η ίδια μονάδα στη Μύκονο τον ίδιο μήνα ενοικιάζει το δωμάτιο έναντι 100 ευρώ. Αλήθεια ποιο είναι ακριβό το ξενοδοχείο στη Ρώμη τον Αύγουστο ή η μονάδα στη Μύκονο το Νοέμβριο; Όποια απάντηση δοθεί με βάσει μόνο τα παραπάνω κριτήρια θα είναι λάθος.

Αυτό που πρέπει να συγκριθεί είναι οι τιμές των δωματίων τους σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι. Και, σε σχέση με αντίστοιχης κατηγορίας – αν υπάρχουν - ξενοδοχεία με ανάλογες, περίπου παροχές στην ίδια για την κάθε μονάδα περιοχή.

Τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα αποδεικνύουν ότι η σύγκριση των τιμών στις ξενοδοχειακές μονάδες και κατ’ επέκταση στις τουριστικές επιχειρήσεις θέλει ιδιαίτερη προσοχή.