Η Ακρόπολη και τα πολλά «όχι» της...

Ατέλειωτη ταλαιπωρία και ουρές αντιμετωπίζουν καθημερινά τις τελευταίες ημέρες οι επαγγελματίες του τουρισμού με τα γρκουπ τουριστών που συνοδεύουν για επίσκεψη στην Ακρόπολη, εξαιτίας της νέας διαδικασίας διάθεσης των εισιτηρίων. 

Φίλος της στήλης και επαγγελματίας του τουρισμού για πολλά χρόνια καταθέτει το μαρτύριο που υφίστανται τουριστικά γραφεία, ξεναγοί και τουρίστες. Παραθέτουμε αυτούσια την περιγραφή και τα σχόλιά του....

Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες (με όλες τις ερμηνείες της λέξης) του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται η διάθεση των εισιτηρίων των κύριων αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας και κυρίως της Ακρόπολης, στα τουριστικά γραφεία και τους επαγγελματίες ξεναγούς.  

Ατελείωτες ουρές, ένα αλαλούμ ανακοινώσεων και «διευκρινίσεων» για ένα τόσο απλό θέμα. Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς ποια είναι η σωστή διαδικασία αγοράς, κανείς δεν έχει απαντήσεις σε απλά ερωτήματα και πολύ σοβαρά προβλήματα που δημιουργούνται, εμφανή ακόμα και σε ένα μαθητή λυκείου. Πχ πως μπορεί ένα τουριστικό γραφείο, να έχει τη φοιτητική ταυτότητα του επισκέπτη της Ακρόπολης της επόμενης μέρας, από την προηγούμενη στα χέρια σου ώστε να προαγοράσει το εισιτήριο; Αν αυτός ο επισκέπτης ταξιδεύει; (τι πιο φυσιολογικό!). Αν δεν εμπιστεύεται να παραδώσει το σημαντικό αυτό προσωπικό έγγραφο σε κάποιον άγνωστο, για μερικές ώρες ή μια ολόκληρη μέρα; Αν έχει κάνει την κράτηση μέσω internet; Δωρεάν παιδικό εισιτήριο δεν μπορεί να πάρει εκ των προτέρων αν δεν είναι παρόν το παιδί με τους γονείς του! Αν έχει προαγοράσει όλα τα εισιτήρια για ενήλικες στο γκρουπ που έχει, οι φοιτητές και τα παιδιά θα περιμένουν στην ουρά, όποια είναι εκείνη τη στιγμή, για όση ώρα χρειαστεί, μαζί με τον ξεναγό που δεν έχει πλέον προτεραιότητα αγοράς, ενώ το υπόλοιπο γκρουπ θα περιμένει τι(;) και για πόσο διάστημα; 

Σημειωτέον πως ο έλεγχος, έτσι κι αλλιώς, γίνεται πάντα κατά την είσοδο του γκρουπ για κάθε έναν συμμετέχοντα ξεχωριστά: ενήλικα που απλώς επιδεικνύει το «ολόκληρο» εισιτήριο, και για τα μειωμένα ή τα δωρεάν, ο συνταξιούχος που δείχνει την ταυτότητά του, ο φοιτητής ομοίως τη φοιτητική του ταυτότητα, το παιδί που δηλώνεται η ηλικία του από τους γονείς ή σε περίπτωση οριακών περιπτώσεων επίδειξη του διαβατηρίου και κάθε άλλη ειδική περίπτωση, όπως ακριβώς καθορίζει η πολιτική εισόδου στους χώρους.

Ένα σύντομο ιστορικό για τον αναγνώστη που δεν είναι γνώστης του θέματος: 

30 Απριλίου 2015: ανακοινώνεται από τον αναπληρωτή Υπουργό Πολιτισμού Νίκο Ξυδάκη, πως από τον Ιούνιο θα υπάρχει ηλεκτρονικό εισιτήριο για την Ακρόπολη.

13 Οκτωβρίου 2015: ανακοινώνεται η αύξηση των εισιτηρίων από 12 σε 30 ευρώ (ενιαίο εισιτήριο 7 αρχαιολογικών χώρων συμπεριλαμβανομένης της Ακρόπολης). Ανακοινώνεται ταυτόχρονα η έλευση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου από 1ης Ιανουαρίου 2016.

1 Απριλίου 2016: Αρχίζει η εφαρμογή των νέων τιμών των εισιτηρίων.

1 Σεπτεμβρίου 2016: Αλλάζει ο τρόπος διάθεσης των εισιτηρίων στα τουριστικά γραφεία και τους ξεναγούς.

Ποιος είναι ο στόχος όλων αυτών; Υποθέτω, η αύξηση των εσόδων από την πώλησή τους. Υποθέτω επίσης πως το πιο κύριο συστατικό της αύξησης των εσόδων είναι η ικανοποίηση του επισκέπτη. 

-Υπάρχει ικανοποίηση του επισκέπτη όταν υπάρχουν δυσκολίες στην αγορά των εισιτηρίων εισόδου; Όχι.

-Υπάρχει ικανοποίηση του επισκέπτη όταν υπάρχουν ουρές; Όχι.

-Υπάρχει ικανοποίηση του επισκέπτη όταν το τουριστικό γραφείο αδυνατεί να του εξασφαλίσει προαγορά εισιτηρίου και αποφυγή της «ουράς»; Όχι.

-Υπάρχει ικανοποίηση του επισκέπτη όταν ο ίδιος ο ξεναγός του δεν μπορεί να τον εξυπηρετήσει στην αγορά των εισιτηρίων εισόδου; Όχι.

-Διευκολύνεται η αύξηση του αριθμού των επισκεπτών όταν υπάρχουν ουρές; Όχι, γιατί πολύ απλά η επίσκεψη στην Ακρόπολη ή σε οποιονδήποτε άλλο αρχαιολογικό χώρο είναι απολύτως ελεύθερη επιλογή του επισκέπτη.

-Μπορεί ένα γραφείο να προπληρώσει και να αγοράσει όσα εισιτήρια επιθυμεί; Όχι.

-Μπορεί οποιοσδήποτε να προαγοράσει το εισιτήριό του από το internet σε οποιαδήποτε μορφή; Όχι.

-Μπορεί κάποιος να κάνει προκράτηση; Όχι. 

-Υπάρχει σήμερα ηλεκτρονικό εισιτήριο; Όχι.

Για όλα αυτά τα «Όχι», θα έπρεπε να έχει φροντίσει τα δέοντα ο υπεύθυνος φορέας, στην προκειμένη περίπτωση το ΤΑΠ. Πόσο δύσκολο είναι να συμβουλευθεί και να λάβει με κάθε λεπτομέρεια πλήρη αναφορά για το τι συμβαίνει καθημερινά από τους υπευθύνους της έκδοσης εισιτηρίων στην Ακρόπολη, τους ξεναγούς (Σωματείο Διπλωματούχων Ξεναγών, ΠΟΞΕΝ) και τα τουριστικά γραφεία (FEDHATTA); Και μετά να αποφασίσει βάσει της πολιτικής του. Και να έχει με λεπτομέρεια καταγράψει και λύσει πριν την απόφαση και την εφαρμογή, όλα τα γνωστά θέματα, ιδιαιτερότητες που ήδη υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, έτσι κι αλλιώς. Να κάνει μετόχους στην αυστηρή εφαρμογή κάθε οδηγίας προς όφελος του Ελληνικού Δημοσίου, όλους τους γνώστες, επαγγελματίες και εμπλεκόμενους φορείς. Να μην χαριστεί σε κανέναν και για οτιδήποτε. Να φροντίσει όλα αυτά τα «Όχι», να γίνουν «Ναι», για τον επισκέπτη και μόνο.

…και μάλιστα, όταν για τα περισσότερα από αυτά δεν υπάρχει κανένα επιπλέον κόστος! Το μόνο κόστος ίσως θα ήταν μερικοί καφέδες φιλοξενίας σε μερικά άτομα στα γραφεία του ΤΑΠ, για μια, δυο το πολύ τρεις φορές… 

Τα αρνητικά αποτελέσματα της απαράδεκτης σημερινής εικόνας είναι 

1. η δυσφορία από την μεριά του επισκέπτη, γιατί δεν σεβόμαστε τον μοναδικό περιορισμό που έχει: τον ελάχιστο χρόνο παραμονής του στην Αθήνα

2. η απαξίωση για τον ξεναγό που αντί να αφιερώνει χρόνο για την ικανοποίηση του επισκέπτη και φυσικά για την προβολή της χώρας μας εμφανίζεται ως ένας απλός και μίζερος συνοδός άνευ κύρους και 

3. η αύξηση του καθημερινού κόστους λειτουργίας των νόμιμων τουριστικών γραφείων που πρέπει να αφιερώνουν αμέτρητες αντιπαραγωγικές εργατοώρες καθημερινά  για να καταφέρουν το απλούστατο (αν το καταφέρουν!), να προαγοράσουν δηλαδή εισιτήρια για την εξυπηρέτηση των πελατών τους, των πελατών του Ελληνικού Δημοσίου.

Αυτά τα «μικρά» θέματα σήμερα μας δείχνουν πως πρέπει να κάνουμε πολλά περισσότερα ή ίσως πιο απλά πράγματα για την επίτευξη των οποιωνδήποτε στόχων μας ως κοινωνία. Να δώσουμε στους εαυτούς μας τη δυνατότητα για ειλικρινή συνεργασία εντός της καθημερινότητάς μας, να αναγνωρίσουμε ποιος είναι ο πραγματικός στόχος, με ποιον τρόπο μπορούμε να τον πετύχουμε, να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις και να βρούμε τον καλύτερο τρόπο για να τις εφαρμόσουμε. 

Αλήθεια, πόσο δύσκολα είναι όλα αυτά;

Μετά τιμής,

Ο παρακολουθών

Διαβάστε επίσης Αύξηση στις εισόδους των αρχαιολογικών χώρων: Άλλη μια μαχαιριά στο πιο ζωντανό όν της ελληνικής οικονομίας, τον τουρισμό