Δικαστήριο της ΕΕ: Οι ρήτρες καλύτερης τιμής δεν είναι αντικειμενικά αναγκαίες, πλήττουν τον ανταγωνισμό και τις μικρές πλατφόρμες

Οι ρήτρες καλύτερης τιμής στην παροχή διαδικτυακών υπηρεσιών ξενοδοχειακών κρατήσεων από πλατφόρμες όπως η Booking.com, είτε ευρείες είτε στενές, δεν αποδεικνύεται ότι είναι αντικειμενικά αναγκαίες.

Αυτό αποφάσισε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση C-264/23 της Booking.com.

Στην απόφασή του, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπογραμμίζει ότι η παροχή διαδικτυακών υπηρεσιών ξενοδοχειακών κρατήσεων από πλατφόρμες όπως η Booking.com έχει ουδέτερο ή ακόμη και θετικό αποτέλεσμα για τον ανταγωνισμό. Τούτο διότι οι εν λόγω υπηρεσίες επιτρέπουν, αφενός, στους καταναλωτές να έχουν πρόσβαση σε μεγάλο αριθμό προσφορών καταλυμάτων και να συγκρίνουν με απλό και γρήγορο τρόπο τις προσφορές αυτές βάσει διαφόρων κριτηρίων και, αφετέρου, στους παρόχους καταλυμάτων να αποκτήσουν μεγαλύτερη προβολή.

Αντιθέτως, δεν αποδεικνύεται ότι οι ρήτρες καλύτερης τιμής, είτε ευρείες είτε στενές, είναι, αφενός, αντικειμενικά αναγκαίες για την υλοποίηση της ανωτέρω κύριας πράξης και, αφετέρου, ανάλογες προς τον σκοπό που αυτή επιδιώκει.

Συναφώς, όσον αφορά τις ευρείες ρήτρες καλύτερης τιμής, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι οι ρήτρες αυτές, εκτός από το ότι ενδέχεται να μειώσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των διαφόρων πλατφορμών ξενοδοχειακών κρατήσεων, ενέχουν τον κίνδυνο να εκτοπίσουν τις μικρές και τις νεοεισερχόμενες πλατφόρμες.

Το ίδιο ισχύει και για τις στενές ρήτρες καλύτερης τιμής. Μολονότι, εκ πρώτης όψεως, περιορίζουν λιγότερο τον ανταγωνισμό και αποσκοπούν στην αντιμετώπιση του κινδύνου παρασιτισμού, δεν προκύπτει ότι είναι αντικειμενικά αναγκαίες για να διασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα της πλατφόρμας ξενοδοχειακών κρατήσεων.

Η Booking.com, εταιρία ολλανδικού δικαίου με έδρα το Άμστερνταμ (Κάτω Χώρες), παρέχει παγκοσμίως διαδικτυακές υπηρεσίες διαμεσολάβησης για κρατήσεις καταλυμάτων. Οι ξενοδοχειακές μονάδες καταβάλλουν προμήθεια στην Booking.com για κάθε κράτηση που κάνουν οι ταξιδιώτες μέσω της πλατφόρμας.

Μολονότι οι εν λόγω μονάδες μπορούν να χρησιμοποιούν εναλλακτικούς διαύλους πωλήσεων, απαγορεύεται να προσφέρουν διανυκτερεύσεις σε τιμές χαμηλότερες από εκείνες που προτείνονται στον ιστότοπο Booking.com. Αρχικά η απαγόρευση ίσχυε για τις προσφορές που γίνονταν τόσο μέσω των διαύλων πωλήσεων των ίδιων των ξενοδόχων όσο και μέσω διαύλων πωλήσεων τους οποίους εκμεταλλεύονται τρίτοι (πρόκειται για τη λεγόμενη «ευρεία ρήτρα καλύτερης τιμής»).

Από το 2015 εφαρμόζεται μια στενή μορφή της ρήτρας αυτής, η οποία απαγορεύει μόνο την προσφορά διανυκτερεύσεων σε χαμηλότερη τιμή μέσω των διαύλων πωλήσεων των ίδιων των ξενοδόχων.

Τα γερμανικά δικαστήρια έκριναν, χωρίς να έχουν υποβάλει σχετικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι οι ρήτρες καλύτερης τιμής (είτε είναι στενές είτε ευρείες) που χρησιμοποιούν οι πλατφόρμες ξενοδοχειακών κρατήσεων αντιβαίνουν, μεταξύ άλλων, στο δίκαιο ανταγωνισμού της Ένωσης. Η γερμανική ομοσπονδιακή αρχή ανταγωνισμού είχε ήδη καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα.

Το πρωτοδικείο Άμστερνταμ, ενώπιον του οποίου η Booking.com άσκησε αγωγή με αίτημα, μεταξύ άλλων, να αναγνωριστεί το κύρος των ρητρών καλύτερης τιμής που χρησιμοποιεί η εν λόγω εταιρία, αποφάσισε να υποβάλει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προδικαστικά ερωτήματα σχετικά με το αν τόσο οι ευρείες όσο και οι στενές ρήτρες καλύτερης τιμής συμβιβάζονται με τους περί ανταγωνισμού κανόνες της Ένωσης.