Ουκρανοί ξεναγοί και τουριστικοί πράκτορες διηγούνται

Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας διέλυσε εν μία νυκτί τον ήδη πληττόμενο από την πανδημία ουκρανικό τουριστικό κλάδο. Τι κάνουν σήμερα ξεναγοί και τουριστικοί πράκτορες; Διαβ;aστε το ρεπορτάζ της DW...

Έως τις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Νατάλια Βλασένκο ξεναγούσε τουρίστες στη γενέτειρά της Οδησσό. Από την ημέρα που ξέσπασε ο πόλεμος, περνάει το χρόνο της βοηθώντας πρόσφυγες, αλλά και ανταποκριτές ξένων μέσων στη χώρα της. Για λογαριασμό της Deutsche Welle, η Νατάλια μίλησε με συναδέλφους της, οι οποίοι μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες και το πώς ο πόλεμος άλλαξε την καθημερινότητά τους.

Νατάλια Βλασένκο, ξεναγός στην Οδησσό

“Είχα πολλές προσδοκίες και σχέδια για το 2022 με την άρση και τη χαλάρωση των περιορισμών που έφερε η πανδημία. Έκανα τη δουλειά που αγαπώ, δείχνοντας την πόλη μου σε ταξιδιώτες και βοηθώντας τους να εξοικειωθούν με την ιστορία, τον πολιτισμό και την κουζίνα της Οδησσού.

Στις 24 Φεβρουαρίου όμως ξέσπασε ο πόλεμος και όλα μου τα σχέδια κατέρρευσαν. Δεν έχω καθόλου δουλειά πλέον ως ξεναγός. Παλαιότερα εργαζόμουν και ως ταξιδιωτική δημοσιογράφος για μια πολιτιστική ιστοσελίδα στην Οδησσό, όμως έχασα και αυτή τη δουλειά. Δεν είναι καιροί για ταξιδιωτικά άρθρα.

Πρέπει να βρω νέες εργασιακές ευκαιρίες για να βγάλω τα προς το ζην. Προς το παρόν εργάζομαι με μερική απασχόληση ως μεταφράστρια και βοηθός για ξένα ΜΜΕ. Πολλοί δημοσιογράφοι από διαφορετικές χώρες έρχονται στην Οδησσό για να καλύψουν τις εξελίξεις και το ότι μιλώ τρεις ξένες γλώσσες - αγγλικά, γαλλικά και πολωνικά - με βοηθά.”

Ευελιξία σε καιρό πολέμου

Ιβάν Λιπτούγκα, πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Τουρισμού της Ουκρανίας

“Από το ξέσπασμα της κρίσης οι συνάδελφοί μας, καθώς και τουριστικοί πράκτορες, ξενοδόχοι και εστιάτορες μετατόπισαν τις δραστηριότητές τους από τον τουρισμό στην υποστήριξη του στρατού. Η βιομηχανία της φιλοξενίας χρησιμοποιεί το καλά εδραιωμένο της δίκτυο για να παρέχει γεύματα και άλλου είδους βοήθεια στις μονάδες αυτοάμυνας. Άλλοι βοήθησαν πρόσφυγες να διαφύγουν από επικίνδυνες περιοχές και να φύγουν από τη χώρα σε αναζήτηση ασφάλειας. Στις νότιες και δυτικές περιοχές της χώρας ξενοδόχοι διοργάνωσαν τη μεταφορά και στέγαση προσφύγων.

Η εμπειρία αυτή δείχνει πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του τουριστικού κλάδου όχι μόνο σε καιρούς ειρήνης για την προώθηση της χώρας ως τουριστικού πόλου έλξης, αλλά και σε καιρούς κρίσεων.”

Μετέωρα σχέδια

Γιούλια Κούλικ, διευθύνουσα σύμβουλος τουριστικού πρακτορείου JC Travel

“Προφανώς ο πόλεμος εξόντωσε την τουριστική βιομηχανία. Στο τέλος του 2021, είχαμε κρατήσεις σε αξιοπρεπή επίπεδα για το 2022, ποντάραμε σε μια καλή χρονιά και χαιρόμασταν που είχε επιτέλους αρχίσει η ανάκαμψη μετά την COVID.

Όμως στις αρχές του 2022, καθώς οι εντάσεις κλιμακώνονταν, όλο και περισσότεροι ακύρωναν. Έπειτα ξέσπασε ο πόλεμος και η τουριστική βιομηχανία πέθανε. Έπρεπε να φύγω για την Ολλανδία με την κόρη μου. Για μένα και το σύζυγό μου, η ζωή, η υγεία και το μέλλον της αποτελούν προτεραιότητα. Βρήκα δουλειά, επίσης στον τουριστικό κλάδο.

Ο τουρισμός στην Ουκρανία θα ανακάμψει οπωσδήποτε αρκετά γρήγορα μόλις τελειώσει ο πόλεμος και αποσυρθούν τα στρατεύματα. Οι τουρίστες θα επιστρέψουν μόλις επανέλθει η ασφάλεια. Νέες τοποθεσίες θα προστεθούν, καθώς οπωσδήποτε θα υπάρξει ενδιαφέρον γύρω από πόλεις όπως η Μπούτσα, το Ιρπίν, η Μποροντιάνκα και η Μαριούπολη. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα γίνει πολύ σύντομα - ιδανικά σε ένα χρόνο, αν και παραείμαι αισιόδοξη.”

 Οι τουρίστες θα επιστρέψουν

Μαρία Γιουχνοβέτς, διευθύντρια επαγγελματικών ταξιδιών στη Sputnik Kyiv DMC

“Κατανοούμε ότι ο τομέας του διεθνούς τουρισμού θα είναι ένας από τους τελευταίους που θα ξαναλειτουργήσουν μετά τη λήξη του πολέμου. Για την ανάκαμψή του στην Ουκρανία είναι απαραίτητη η ανοικοδόμηση των υποδομών, η επανέναρξη των πτήσεων και η οικοδόμηση εμπιστοσύνης. Ελπίζουμε πραγματικά αυτό να συμβεί μέσα στο 2023. Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να φανούμε χρήσιμοι στη χώρα μας, συνεπώς όλοι απασχολούμαστε σε εθελοντικές δραστηριότητες - στη διανομή φαγητού, στην αρωγή αστέγων και προσφύγων, στην εκκένωση ανθρώπων και στην υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων - που έχουν γίνει καθημερινότητα για σχεδόν κάθε Ουκρανό και για εμένα την ίδια. Πρέπει να υποστηρίξω τη χώρα μου, είμαι βέβαιη γι’ αυτό.

Ελπίζουμε η Ουκρανία να αναδυθεί ως φοίνικας από τις στάχτες μετά από αυτή τη δύσκολη περίοδο. Και ναι, είμαστε σίγουροι ότι μετά από αυτόν τον πόλεμο, κανείς δεν θα ξαναρωτήσει: 'Ουκρανία; Πού είναι αυτή η χώρα;'”