Οικονομική πολιτική και Τουρισμός: Είναι η έλλειψη λογικής, όχι η λογική, ανόητε!

Μεταξύ μας και για να είμαστε όσο γίνεται πιο ειλικρινείς, ο τομέας του Τουρισμού, ποτέ δεν ήταν απόλυτα προστατευμένος από τις φοροεισπρακτικές, φορομπηχτικές και λοιπές «λογικές» των εκάστοτε οικονομικών επιτελείων, των εκάστοτε κυβερνήσεων, τις τελευταίες δεκαετίες.

Για λόγους που για να αναλυθούν επαρκώς θα πρέπει να γράψουμε κάποτε ένα βιβλίο, ποτέ ο Τουρισμός δεν είχε την «προσοχή» και το «ενδιαφέρον» των επιτελείων και των κέντρων σχεδιασμού οικονομικής πολιτικής – αυτό δεν αφορά μόνον υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς κ.λπ. αλλά και της ιεραρχίας της δημόσιας διοίκησης σε αυτόν τον χώρο – όπως  είχαν άλλοι τομείς της οικονομίας. 

Το αν απέφευγε τα χειρότερα ή επιτύγχανε τα... αυτονόητα ή κάτι λίγο καλύτερο αυτών, ήταν καθαρά θέμα συγκυρίας. Συνάρτηση των διαύλων επικοινωνίας που είχε ο τομέας ή της βαρύτητας που είχε ο/η υπουργός με αρμοδιότητα για τον τομέα, στο πρωθυπουργικό περιβάλλον και στους βασικούς παράγοντες της εκάστοτε κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής (Να μην αρχίσω να απαριθμώ παραδείγματα, γιατί θα χρειαστούν πολλές συνέχειες, θα ξύσουμε πληγές και δεν είναι αυτό το κύριο θέμα μας). 

Δυστυχώς, στις στρατιές υπεύθυνων για την οικονομική πολιτική της χώρας που έχουν παρελάσει δεκαετίες τώρα, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αντιλαμβάνονταν την πραγματική σημασία του τουρισμού ή, στο άλλο άκρο, το πόσο επιζήμια, για όλους, είναι μία απόφαση ή ένα μέτρο που πλήττει τον τουρισμό. Για όλα αυτά και σε όλα αυτά που επί χρόνια ολόκληρα και ειδικά την περίοδο της κρίσης, τεκμηριωμένα, αποδεδειγμένα και ξεκάθαρα προσφέρει και συνεισφέρει – και το κυριότερο, μπορεί να προσφέρει και να συνεισφέρει - αυτός ο τομέας. Κλείστε τα ματια και διαλέξετε! ΑΕΠ και εθνικές εισπράξεις; Έσοδα του Δημοσίου; Ασφαλιστικά ταμεία; Απασχόληση; «Ζωή» και «ανάσα» σε προορισμούς ολόκληρους, τοπικές κοινωνίες και οικονομίες; Στήριξη σε δεκάδες άλλους κλάδους και επαγγέλματα; Κατανάλωση ελληνικών προιόντων; Μία προοπτική και επιλογή για νέους, σε ηλικία και σε επιχειρηματικά βήματα; Εικόνα και φήμη της χώρας; 

Αν έχουμε ζήσει τέτοιες αντιλήψεις και νοοτροπίες κατά του τομέα σε συγκριτικά «καλύτερες» εποχές, τώρα τι περιμένετε, αγαπητοί φορείς και επαγγελματίες; Αυτούς που επί σειρά ετών «σταύρωναν» τον Τουρισμό και συγκεκριμένους κλάδους του ειδικότερα, «κτίζοντας» αντιπολιτευτικό, συνδικαλιστικό ή άλλο λόγο ύπαρξης και παρουσίας, τώρα, σε θέσεις ισχύος, να κάνουν κάτι καλύτερο ή να αναγνωρίσουν τη σημασία του και τη συμβολή του;  

Να αντιληφθούν ότι με λίγες «ανέξοδες», πολιτικά και οικονομικά, κινήσεις, θα μπορούσε ο Τουρισμός να συνεισφέρει πολλαπλάσια από όσα προσφέρει σήμερα, κάτω από τέτοιες συνθήκες και με την οικονομία και την αγορά στο χάλι που βρίσκονται;

Η απάντηση είναι «ναι», αυτό θα έπρεπε να περιμένουμε. Τι πιο λογικό, τι πιο αυτονόητο. Αν ο Τουρισμός είναι ο «γάιδαρος» της γνωστής παροιμίας, «δεν τον κοιτάς στα δόντια», τον αξιοποιείς χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εδώ, δεν τον κοιτάνε στα δόντια, τον... ξεδοντιάζουν! 

Το τελευταίο δείγμα που έχουμε από το οικονομικό μας επιτελείο για το «ειδικό τέλος διανυκτέρευσης», ένα ευρώ, ανά αστέρι, ανά διανυκτέρευση, είναι ό,τι πιο πρόχειρο, φορομπηχτικό, αυτοκαταστροφικό και επομένως ηλίθιο, έχουμε δει σε πρόταση μέτρου, μέχρι σήμερα! Ειδικά όταν με δική σου ευθύνη έχεις αφήσει μία ολόκληρη «παρα-αγορά» δίπλα, εκείνη των ιδιωτικών μισθώσεων, εντελώς ανεξέλεγκτη!

Αυτή η έμπνευση των οικονομικών εγκεφάλων ή των συμβούλων αυτών, απλώς αποδεικνύει την αντίληψη με την οποία πορεύεται η οικονομική πολιτική το τελευταίο διάστημα. Ό,τι πάει λίγο καλύτερα από το χάος και έχει απομείνει όρθιο, ας κατεδαφιστεί και αυτό, βρε αδερφέ, θυσία στη «θρησκεία» του να «κλείνουμε τώρα με τις τρύπες, να τελειώνουμε και μετά βλέπουμε». 

Αυτό δεν είναι λογική. Αυτό είναι παντελής έλλειψη λογικής. Σε βαθμό σουρεαλισμού. Και πολύ πιο επικίνδυνο.