Ο τουρισμός, το λεοντόψαρο και το ενδιαφέρον του Πρίγκιπα Αλβέρτου

Το λεοντόψαρο έχει σημαντικό οικολογικό αντίκτυπο, καθώς ανταγωνίζεται τα ιθαγενή είδη για τροφή και καταφύγιο, οδηγώντας σε μείωση των πληθυσμών τους και καταναλώνει σημαντικά από αυτά τα είδη και ειδικά τα εδώδιμα. Αν και προέρχεται από τον Ινδικό και τον Ειρηνικό ωκεανό, πλέον έχει επεκταθεί και εισβάλει στον δυτικό Ατλαντικό, την Καραϊβική και τη Μεσόγειο.

Το σχετικό θέμα «Στρατηγικές για τον έλεγχο του πληθυσμού του λεοντόψαρου στις ελληνικές θάλασσες και τη Μεσόγειο», συζητήθηκε εκτενώς σε συνεδρίαση της Υποεπιτροπής Υδατικών Πόρων της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος, υπό την προεδρία της Δρος. Διονυσίας – Θεοδώρας Αυγερινοπούλου.

Σε τοποθέτησή του στη συνεδρίαση, ο Εκπρόσωπος του Επίτιμου Προξένου του Μονακό στην Ελλάδα, πρόκειται για ένα κρίσιμο θέμα που απασχολεί πολύ το Πριγκιπάτο του Μονακό και έχει συνδεθεί με την προαγωγή του σκοπού αυτού προσωπικά o Πρίγκιπας Αλβέρτος, ο οποίος υποστηρίζει πολύ στενά το έργο και το Elafonisos Eco, αλλά και όλες τις πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση. Τόνισε ότι ο έλεγχος του πληθυσμού του λεοντόψαρου, αποτελεί μια κρίσιμη Μεσογειακή προτεραιότητα, αλλά και Ελληνική, καθώς είναι σαφές ότι αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, θα υπάρξουν τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία της αλιείας όσο και στην βιοποικιλότητα.

Η προσπάθεια, όπως είπε, είναι κοινή μέσα από συμμαχίες, ενώ αναφέρθηκε στην ελληνική ηγεσία καθώς και στη διμερή συνεργασία μεταξύ της Ελλάδος και του Μονακό, που είχε ξεκινήσει πριν από πολλά χρόνια, κορυφώθηκε με αφορμή την Συνδιάσκεψη για την Προστασία των Θαλασσών και συνεχίζεται σε πολύ σημαντικά επίπεδα.

Από την πλευρά της, η Δρ. Αυγερινοπούλου, η οποία ήδη εδώ και ένα χρόνο, μαζί με εξειδικευμένους επιστήμονες, φορείς και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών, έχει ξεκινήσει την προσπάθεια του συντονισμού των δράσεων για τον περιορισμό των επιπτώσεων του πληθυσμού του λεοντόψαρου στη Μεσόγειο Θάλασσα, αναφέρθηκε στις σημαντικές επιπτώσεις στην αλιεία και στον τουρισμό και τις διεθνείς και περιφερειακές προσπάθειες για τη διαχείριση του λεοντόψαρου, οι οποίες, όπως τόνισε, θα πρέπει αφενός να ενταθούν και να εξελιχθεί μία συστημική προσπάθεια, στην οποία η Ελλάδα καλείται να διαδραματίσει έναν ηγετικό ρόλο.