Η λαμπρή γιορτή της αγκινάρας και ο ...Δίας!

• Στις 16 Μαρτίου κάθε χρόνο οι Αμερικανοί γιορτάζουν την "ημέρα των αγκιναροκεφαλών". Η αγκινάρα έχει μακρά παράδοση στη διατροφή, αλλά και τον μύθο. Μια αναδρομή μέσα από το εξαιρετικό κείμενο του Senior Editor στην Ευρωπαϊκή Σύνταξη της Deutsche Welle Σπύρο Μοσκόβου. Διαβάστε το. Πραγματικά μοναδικό κείμενο....

Δεν ήταν ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτη και σε καμιά περίπτωση πορφυρογέννητη. Ήταν θα λέγαμε μια λαϊκή πριγκίπισσα, κάπως χνουδωτή. Έκρυβε όμως στον κόρφο της νάματα που ξετρέλαιναν τους άντρες. Οι παλιοί μάλιστα διηγούνται ακόμη ότι ένα από τα παλικάρια της εποχής της ονόματι Δίας την ερωτεύτηκε, όταν την είδε να κολυμπά αμέριμνη στον γιαλό του νησιού της. Τη βούτηξε λοιπόν και την εγκατέστησε στο ρετιρέ του. Εκεί δεν πέρναγε άσχημα, αλλά είχε κάθε τόσο κρίσεις νοσταλγίας, το έσκαγε και γύρναγε για λίγο στο πατρικό της. Ο Δίας το μυρίστηκε, οπότε τον έπιασε η δική του κρίση ανδρικού εγωισμού. Τη μεταμόρφωσε τότε σε αγκαθωτή αγκινάρα και την έστειλε οριστικά πίσω, στη νησίδα Κίναρο.

Άλλο που δεν ήθελε η αγκινάρα, ήταν πρώιμη φεμινίστρια και προτιμούσε να επιλέγει παρά να την επιλέγουν. Στην Κίναρο ξεκίνησε η μακραίωνη ιστορία της. Ηυξήθη και επληθύνθη και εγέμισε την γην. Έζησε βίο ανθόσπαρτο στους αγρούς και τους κήπους φορώντας σαν κορώνα το μενεξεδί της λουλούδι. Στόλισε τα πινάκια των Ελλήνων μεγιστάνων, τα πιάτα των Ρωμαίων πατρικίων και αργότερα τις πιατέλες των Γάλλων ευγενών πριν περάσει στο διαιτολόγιο και των φτωχών στη νεότερη εποχή. Λατρεύτηκε και δοξάστηκε με σπάνια προσωνύμια, όπως «σκόλυμος» ή «καρδούγκουλος», όλα άπαξ λεγόμενα. Μέχρι και φυλαχτά έκαναν με τον σπόρο της, ο αρχαίος Διοσκουρίδης το λέει ξεκάθαρα: «Περίαπτον εξ αυτού θηρία διώκει».

Το τελευταίο κεφάλαιο της πολύπλαγκτης ιστορίας της αγκινάρας γράφτηκε όταν εισήχθη στα τέλη του 19ου αιώνα από τους Ιταλούς μετανάστες στις ΗΠΑ. Αναμενόμενο βέβαια ότι επί αμερικανικού εδάφους τον πρώτο λόγο επέπρωτο να έχουν πολύ γρήγορα τα μπικικίνια. Οι αγκινάρες καλλιεργούνταν πρωτίστως στην περιοχή της Καλιφόρνιας και μέχρι να μεταφερθούν και να πουληθούν στην Ανατολική Ακτή η τιμή τους πολλαπλασιαζόταν. Οι έριδες για το κέρδος ανάμεσα στους καλλιεργητές και τους εμπόρους που ελέγχονταν από τη Μαφία οδήγησαν στους περίφημους «Πολέμους της Αγκινάρας» στις αρχές της δεκαετίας του 30 του εικοστού αιώνα. Καταστροφές του καρπού, λεηλασίες κτημάτων, άγριοι ξυλοδαρμοί νταλικιέρηδων. Το 1935 τελικά η ευνομία αποκαταστάθηκε, η Μαφία έχασε τη μάχη της αγκινάρας και έκτοτε το αμερικανικό έθνος γιορτάζει απερίσπαστο κάθε χρόνο στις 16 Μαρτίου με μεγάλη λαμπρότητα την «Ημέρα των αγκιναροκεφαλών».