Σπύρος Γκίνης: Μόνο κολλημένοι στον τοίχο ηρωοποιούνται οι Έλληνες...

Το 1965 δυο φιλόδοξοι νέοι, βιοπαλαιστές από τα γυμνασιακά χρόνια, αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους στον επιχειρηματικό χώρο. Σ'ένα δωμάτιο της Καραγιώργη Σερβίας άνοιξαν ένα ταξιδιωτικό γραφείο και δειλά-δειλά άρχισαν να οργανώνουν προγράμματα για τον Έλληνα ταξιδιώτη. Tο γραφείο αυτό έμελλε να μεσουρανήσει για πολλά χρόνια: ήταν το γνωστό 'Μάνος", από το όνομα του Μάνου Τσατσάκη, που ήταν ο ένας νεαρός της παρέας και είχε αρχικά την ιδέα. Ο δεύτερος ήταν ο Σπύρος Γκίνης, που λόγω στρατιωτικής θητείας μπήκε στο γραφείο λίγο αργότερα.

Η συνεργασία κράτησε 10 χρόνια. Το 1975 ο Γκίνης δημιούργησε το δικό του γραφείο, που έγινε κι αυτό εξίσου διάσημο (και μακροβθότερο) με το γραφείο του φίλου του. Οι λόγοι του διαζυγίου ήταν οι γνωστοί ελληνικοί, όπως εκμυστηρεύτηκε στον υπογράφοντα, ο Σπύρος Γκίνης: Δύσκολα επιβιώνουν στην ίδια επεγγελματική στέγη "δυο, αν όχι φιλόδοξοι, πάντως εξίδου δραστήριοι συνεργάτες".

Ο χωρισμός, βέβαια, όπως έδειξε η συνέχεια, ήταν μάλλον μια ευτυχής συγκυρία, αφού και τα δυο γραφεία εξελίχθηκαν στα κορυφαία του κλάδου στην Ελλάδα για πολλά χρόνια.

Ο Σπύρος Γκίνης ήταν, ωστόσο, υπέρ της συνένωσης μεγάλων τουριστικών γραφείων στη χώρα μας, ώστε να δημιουργηθούν σεβαστά μεγέθη και να μπορέσουν να σταθούν στα ευρωπαϊκά μεγαθήρια των τουρ οπερέιτορ. Είχε μάλιστα κάνει πρόταση σε μεγάλα γραφεία για να λάβει σάρκα και οστά το όραμά του. Η πρόταση δεν καρποφόρησε, λόγω της "μονομανίας" του Έλληνα, όπως μας είχε πει σε συνέντευξη τότε.

"Ο Έλληνας μόνο όταν φθάσει στα έσχατα όρια συνενώνεται και γενικά αγωνίζεται", είχε πει, ενθυμούμενος τη ρήση του Μίκη Θεοδωράκη: "Ήρωας ο Έλληνας; Δε νομίζω. Μόνο κολλημένοι στον τοίχο ηρωοποιούνται οι Έλληνες γιατί δεν πάει άλλο"...

Αναλύοντας τη σκέψη του και τη φιλοσοφία ζωής μας είχε πει:

"Στη χώρα αυτή γεννήθηκε το μέτρο, η αρμονία, η φιλοσοφία. Προ πολλού, όμως,έπαψε να υπάρχει αυτό το μέτρο. Είμαστε ή του ύψους ή του βάθους και στην πλειονότητα λαός απίδευτος. Δεν λέω να γίνουμε διάνοιες. Κοινό νου θέλουμε." Και αναφερόμενος στον τουρισμό:

"Στη χώρα μας, ακόμη και αυτές οι "θεϊκές προσφορές", η θάλασσα, ο ήλιος, το περιβάλλον κινδυνεύουν από την κακή χρήση τους. Και, βεβαίως, κάλλιστα μπορούν να πουλιώνται από τους ξένους, αν δεν ετοιμασθούμε, αν δεν κοιτάξουμε βαθειά τους εαυτούς μας, τους γύρω μας, τι θέλει ο κόσμος".

Ο Σπύρος Γκίνης, που έφυγε σήμερα Δευτέρα 29 Ιουνίου από τη ζωή, ήταν από τους πλέον πολυταξιδεμένους Έλληνες. Ήταν ελάχιστα τα μέρη του κόσμου που δεν είχε δει, οπαδός της ρήσης του Καζαντζάκη "χαρά σε κείνον που είδε πολλή γη και πολύ νερό" (και επομένως απέκτησε γνώση). Όνειρό του ήταν να ζωντανέψει σε βίντεο ή στην τηλεόραση τις ταξιωτικές αφηγήσεις και εμπειρίες του Καζαντζάκη.

Ήταν μανιώδης αντικαπνιστής. Εκνευρισμένος από μια διαφήμιση μάρκας τσιγάρου, που έδειχνε μια κοπέλλα να κοιτάζει προς τα πάνω, ρουφώντας εκστασιασμένη τον καπνό, σχεδίασε μια μακέτα, με βάση την ίδια τη διαφήμιση και με σλόγκαν: ΄Τίποτα πάνω από εσάς. Πείτε όχι στη βλαβερή εξάρητηση" και την έστειλε στο υπουργείο Παιδείας...

Καλό ταξίδι Σπύρο-'άλλωστε τα ταξίδια ήταν η αδυναμία σου...