Η κλιματική αλλαγή φέρνει νέες μόδες στον παγκόσμιο τουρισμό

Ένα από τα βασικά στοιχεία για επιτυχείς διακοπές, είναι ο καιρός, ο οποίος όχι μόνο καθορίζει τα επίπεδα της άνεσης, αλλά δημιουργεί και τις περιβαλλοντικές συνθήκες που απαιτούνται για συγκεκριμένες δραστηριότητες, όπως το χιόνι για το σκι, την ηλιοφάνεια για το κολύμπι, τους ανέμους για το σερφ.

Ωστόσο, οι συνεχώς εξελισσόμενες κλιματικές αλλαγές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επηρεάσουν τον μελλοντικό σχεδιασμό των διακοπών.

Τα τελευταία χρόνια έχουν διαμορφωθεί αλυσιδωτές, ακραίες κλιματικές συνθήκες και νέα δεδομένα παγκοσμίως. Το καλοκαίρι του 2016-2017, για παράδειγμα, ο καύσωνας στην Αυστραλία κατέρριψε κάθε ρεκόρ, καταγράφοντας 205 υψηλές θερμοκρασίες , ενώ ο χειμώνας του 2017 δεν ήταν μόνο ασυνήθιστα ξηρός, αλλά σημείωσε και τις θερμότερες ημέρες. Από την άλλη, ο παράδεισος της Καραϊβικής βίωσε μια εποχή συνεχόμενων τυφώνων, Harvey, Irma και στη συνέχεια Maria.

Ήδη, ορισμένοι προορισμοί παρατηρούν μια αλλαγή στις εποχές αιχμής, καθώς οι επισκέπτες, στην Ισπανία για παράδειγμα, ανησυχούν περισσότερο για τον καύσωνα κατά τη διάρκεια των παραδοσιακών διακοπών. Παρόμοιες αλλαγές ενδέχεται να συμβούν στο Σύδνεϋ και τη Μελβούρνη, οι οποίες θα μπορούσαν να παρουσιάσουν θερμοκρασίες άνω των 50 βαθμών κελσίου, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας.

Αντί να επισκέπτονται αστικά περιβάλλοντα, οι τουρίστες είναι πιο πιθανό να αναζητήσουν ανακούφιση στην παραλία ή στα ορεινά της ενδοχώρας.

Οι ακραίες καιρικές συνθήκες θα αλλάξουν το τουριστικό τοπίο

Σύμφωνα με την κ. Susanne Becken, καθηγήτρια του βιώσιμου τουρισμού στο Griffith Business School και διευθύντρια του Ινστιτούτου Griffith για τον Τουρισμό, ενώ οι ορεινοί προορισμοί  μπορεί να γίνουν ελκυστικότεροι για το καλοκαίρι, θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο ως προς τη διατήρηση του βιώσιμου τουριστικού σκι. Η έρευνα για την ποσότητα χιονιού στα χιονοδρομικά κέντρα της Αυστραλίας δείχνει ότι μέχρι το 2040 και το 2090 θα υπάρξουν σημαντικές μειώσεις, ενώ το τεχνητό χιόνι δεν θα αρκεί για να αντισταθμίσει αυτή την απώλεια, εάν οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές.

Ασφαλώς, οι ασφαλιστικές εταιρείες διερευνούν τον τρόπο αντιμετώπισης των απαιτήσεων που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες  και η ιδέα των «παραγώγων καιρού» έχει συζητηθεί ως επιλογή για την αποζημίωση των ανθρώπων που βιώνουν μη  αναμενόμενες καιρικές συνθήκες. Ίσως να πλησιάζει η εποχή του «τζόγου» μεταξύ καιρικών φαινομένων και εγγύησης επιστροφής χρημάτων…

Ωστόσο, υπάρχει η όλο και αυξανόμενη ανησυχία ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα δημιουργούν σημαντικούς κινδύνους για τους ταξιδιώτες: Από τις απλές ενοχλητικές διαταραχές στις μετακινήσεις, όπως για παράδειγμα καθυστερήσεις στις πτήσεις λόγω καταιγίδων, έως τους σοβαρούς κινδύνους από κυκλώνα, πλημμύρα ή χιονοθύελλα, οι υποψήφιοι ταξιδιώτες θα κατατοπίζονται πλέον πληρέστερα για τους κινδύνους που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν, όταν ταξιδεύουν σε άγνωστα περιβάλλοντα.

Προς το παρόν, οι τουρίστες επιλέγουν προορισμούς διακοπών με βάση τις ευρείες κλιματολογικές παραμέτρους - για παράδειγμα, ποια θερμοκρασία αναμένεται στα Φίτζι τον Ιανουάριο - αλλά όλο και περισσότερο οι ταξιδιώτες θα μάθουν να ελέγχουν τα στοιχεία που σχετίζονται με τον ενδεχόμενο κίνδυνο, όπως είναι η πιθανότητα ενός κυκλώνα, όταν διαμένουν παραλιακά ή όταν το ξενοδοχείο τους βρίσκεται εντός επικίνδυνης ζώνης για πλημμύρες και ούτω καθεξής.

Οι τουριστικοί προορισμοί και ειδικότερα τα ξενοδοχεία, θα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα ως προς τις φυσικές καταστροφές και να προνοούν για τους πελάτες τους.  

Η κλιματική αλλαγή και ο «προσωπικός προϋπολογισμός για τον άνθρακα»

Όμως τι γίνεται με τις κλιματικές επιπτώσεις των ταξιδιών; Το ταξίδι -ιδιαίτερα οι μακρινές αποστάσεις που διανύονται με αεροπλάνο- έχει σημαντικό αποτύπωμα άνθρακα, φέρνοντας τον τουρισμό στο προσκήνιο, ως σημαντικό παγκόσμιο παράγοντα που συμβάλλει στην αλλαγή του κλίματος.

Η ιδέα ενός «προσωπικού προϋπολογισμού για τον άνθρακα» θα μπορούσε να θέσει σοβαρούς περιορισμούς στις επιλογές ταξιδιών των τουριστών. Η κ Beken διερωτάται, τι θα γινόταν αν κάθε παγκόσμιος πολίτης είχε προϋπολογισμό άνθρακα, για παράδειγμα, τέσσερις τόνους ετησίως. Επί του παρόντος, οι Αυστραλοί εκπέμπουν κατά μέσο όρο περίπου 15 τόνους ετησίως και ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι περίπου 4,5 τόνοι.

Μια πτήση μετ’ επιστροφής μεταξύ του Σύδνεϋ και του Λος Άντζελες μόνο, θα δημιουργούσε 1,4 τόνους διοξειδίου του άνθρακα, αφήνοντας ένα σχετικά χαμηλό ποσοστό για τις υπόλοιπες δραστηριότητες του έτους.

Αν ο κόσμος αντιμετωπίσει σοβαρά την αλλαγή του κλίματος, η υποθετική ιδέα ενός επιδόματος άνθρακα μπορεί να γίνει πραγματικότητα, με τη μία ή την άλλη μορφή, ενώ οι τουρίστες θα πρέπει να θέτουν στο εξής προσεκτικά τις προτεραιότητές τους.

Οι μακρινές διακοπές, μπορεί να γίνουν ένα προνόμιο που θα απολαμβάνει κανείς σπανιότερα. Πώς όμως  θα αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι τις συνέπειες μιας κατάστασης, όπου τα συχνότερα επαγγελματικά ταξίδια, η επίσκεψη σε οικογένεια και φίλους σε όλο τον κόσμο ή οι πολλαπλές σύντομες διακοπές θα γίνονται όλο και δυσκολότερες;