Παραμύθια της Χαλιμάς…

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου. Η τελευταία λέξη της τουριστικής μόδας, είναι ένας στιβαρός αλλά πολύ γενικός όρος, ο οποίος φαντάζει σχεδόν παραμυθένιος.

Αν και 3-4 μεγάλες, δημοφιλείς περιοχές της Ελλάδας έχουν κατακτήσει την πολυπόθητη επιμήκυνση σε μεγάλο βαθμό, παραμένει ακατανόητο το πώς μπορούν να την επιτύχουν και οι μικρότεροι προορισμοί, που με το που μπαίνει ο Οκτώβρης, εισέρχονται στη ζώνη του λυκόφωτος. Γιατί η επιμήκυνση, έχει απαιτήσεις. Δεν είναι λίγοι οι προορισμοί που, μετά τα μέσα Οκτωβρίου το αργότερο, φαίνεται σαν να χαράζουν ένα αόρατο σύνορο για τους τουρίστες, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα ουσιαστικής προσπέλασης. Κι αν υποθέσει κανείς ότι ο χαρωπός τουρίστας του καλοκαιριού ανακαλύψει τη μία και μοναδική πτήση που θα τον μεταφέρει στον παράδεισο των διακοπών του το Νοέμβριο ή το Μάρτιο, θα νομίζει ότι έχει κάνει λάθος. Τίποτα δεν θυμίζει το καλοκαίρι. Και τίποτα αντίστοιχης ατμόσφαιρας δεν υπάρχει για να το αναπληρώσει.

Κι αυτό είναι το πρόβλημα. Ακόμη κι αν ο τουρίστας έχει τη γνώση ότι, στο νησί με το βουνό και τις παραλίες, θα κάνει μπάνιο το καλοκαίρι και πεζοπορία το χειμώνα, ή θα επισκεφθεί τα μοναστήρια, τις λίμνες ή οτιδήποτε άλλο ελκυστικό μπορεί να προσφέρει ένας τόπος πριν την άνοιξη, θα βρει πόρτες κλειστές. Ξενοδοχεία κλειστά-και είναι απόλυτα λογικό, γιατί με τι τόλμη και κίνητρα θα κρατούσε ανοιχτό το ξενοδοχείο του ο πολύπαθος ξενοδόχος. Η οριζόντια φορολογία τον έχει συνθλίψει, το ίδιο και οι πάσης φύσεως οικονομικές αφαιμάξεις  που παρουσιάζονται κατά-χαλεπούς- καιρούς στον «εύκολο» αυτό γίγαντα της τουριστικής βιομηχανίας. Ωστόσο, δεν πρέπει να απωθείται από τη μνήμη και το συγκυριακό του πράγματος. Υπάρχουν χώρες που πασχίζουν να αναπτύξουν τουρισμό.

Η Ελλάδα δουλεύει από μόνη της και αν εξαιρέσει κανείς τις μεγάλες επενδύσεις, όπου έχουν τα μέσα και τη γνώση να στηρίξουν μεγαλεπίβολα σχέδια, τα οποία σε άλλη περίπτωση τουριστικής κουλτούρας θα ήταν όντως εφικτά, το υπόλοιπο ποσοστό των επιχειρηματιών που αποτελούν σημαντικούς κρίκους σε μια αναγκαστική τουριστική αλυσίδα, δεν θα μπει στη διαδικασία μίας επίπονης μετάλλαξης, βάσει τουλάχιστον του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου. Κακά τα ψέματα, ο πιο ευάλωτος μεν, επικερδής δε, τομέας που υπάρχει είναι ο τουρισμός.

Τουρισμός είναι και το μαγαζάκι των 10 τ.μ. που σε ένα μικρό νησάκι που το χειμώνα ερημώνει και οι κάτοικοι μπαίνουν σε χειμερία – και τουριστική- νάρκη ή ασχολούνται με τα ζώα τους, τα μέλια τους, τις ελιές τους και καλά κάνουν. Όμως το γεγονός παραμένει. Όταν μιλάμε για επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, θα πρέπει πρώτα να κοιτάξουμε το τι προσφέρουμε και μετά να προσπαθήσουμε να προσελκύσουμε τουρίστες. Δηλαδή, πρώτα έχεις προνοήσει και μετά καλείς το γείτονα για φαγητό. Δεν γίνεται το αντίστροφο.

Τα «τσαλαβουτήματα» των διαφόρων πολύ σημαντικών κατά τα άλλα διοργανώσεων που λαμβάνουν χώρα το χειμώνα, με πολύ κόπο ομολογουμένως από τους τοπικούς φορείς, επιδιώκοντας την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, δεν αρκούν. Γιατί ακριβώς δεν υπάρχει τίποτα άλλο γύρω τους. Και δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν υπάρχουν ούτε τα κίνητρα αλλά ούτε και η διάθεση. Πόσο επίμονος και καλοπροαίρετος μπορεί να είναι ένας επιχειρηματίας-συγκυριακός ή μη- ο οποίος θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο και θα αντέξει, αν όχι το ονειρικό δωδεκάμηνο, έστω το λυτρωτικό εξάμηνο.

 

Από την άλλη, το εύλογο φαινόμενο των οικογενειακών επιχειρήσεων όπου το έμψυχο υλικό αποτελείται από μέλη μίας μη επαγγελματικής, αλλά κοινωνικής ομάδας, διαιωνίζεται, μην έχοντας συνήθως μέλλον και κατ’ επέκταση μη φροντίζοντας την εξέλιξη στην εξειδίκευση και εκπαίδευση κατάλληλου προσωπικού, το οποίο θα μπορούσε να υποστηρίξει το εύθραυστο τουριστικό αντικείμενο και δεν θα ανυπομονεί να παύσει, όπως είναι φυσικό, την έντονη θερινή του δραστηριότητα. Εδώ λοιπόν εντοπίζεται ένα σοβαρό ζήτημα που η επίλυσή του  θα έπρεπε ίσως να αποτελέσει το εναρκτήριο βήμα της ουσιαστικής επιμήκυνσης: Η ευλογία της σεζόν. Ας φτιάξουμε πρώτα τη σεζόν στους θερινούς προορισμούς σωστή, αν όχι τέλεια, κι ύστερα επεκτεινόμαστε και στους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.