Ε.Ξ. Μεσσηνίας | Γενναία μέτρα ως "ανάχωμα" στο επερχόμενο σάρωμα των μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων

Την ανάγκη εκπόνησης νέας μεταρρυθμιστικής στρατηγικής με ουσιαστικό περιεχόμενο και προβλέψιμο ,ως προς την απόδοσή του, για τη στήριξη των μικρομεσαίων ξενοδοχειακών μονάδων, αναδεικνύει η Ένωση Ξενοδόχων Μεσσηνίας. 

Συγκεκριμένα, κρούοντας για μια ακόμα φορά τον κώδωνα του κινδύνου για τις σοβαρές επιπτώσεις ως προς  τη  βιωσιμότητα  των  επιχειρήσεων του ξενοδοχειακού κλάδου, η Ένωση επισημαίνει : 

Διαβαίνοντας τον τρίτο χρόνο των δυσμενών επιπτώσεων της πανδημίας σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, ο τουρισμός παραμένει το μεγάλο "θύμα" με επί πλέον επιβάρυνση την ακρίβεια, τον  πληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση. Και όλα αυτά, μετά από μια δεκαετή ύφεση που άφησε "εξασθενημένες" τις μικρομεσαίες , κυρίως, τουριστικές  επιχειρήσεις  στην επέλαση του Covid και των παραλλαγών του.

Στο πρώτο τεύχος του 2022 του Παγκόσμιου Βαρόμετρου Τουρισμού του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού (UNWTO) επισημαίνεται ότι ο διεθνής τουρισμός ανέκαμψε μέτρια κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2021, με τις διεθνείς αφίξεις να μειώνονται κατά 62% τόσο το τρίτο όσο και το τέταρτο τρίμηνο σε σύγκριση με τα προ πανδημίας επίπεδα. Σύμφωνα  δε με περιορισμένα στοιχεία, οι διεθνείς αφίξεις τον Δεκέμβριο ήταν 65% χαμηλότερες από τα επίπεδα του 2019, ενώ ο πλήρης αντίκτυπος της παραλλαγής Omicron και η αύξηση των κρουσμάτων COVID-19 δεν έχει ακόμη φανεί. 

Σύμφωνα με την τελευταία ομάδα εμπειρογνωμόνων του UNWTO ο ρυθμός ανάκαμψης παραμένει αργός και άνισος σε όλες τις περιοχές του κόσμου λόγω   διαφορετικών  βαθμών  περιορισμών   κινητικότητας, ποσοστών εμβολιασμού και εμπιστοσύνης των ταξιδιωτών. Η πλειοψηφία των ειδικών (64%) αναμένει πλέον ότι οι διεθνείς αφίξεις θα επιστρέψουν στα επίπεδα του 2019 μόνο το 2024 ή αργότερα, από το 45% που είχε κάνει την ίδια πρόβλεψη στην έρευνα του Σεπτεμβρίου. 

Η παράθεση των πιο πάνω αδιάψευστων στοιχείων δείχνουν ότι ο δρόμος προς την πλήρη ανάκαμψη παραμένει ιδιαίτερα δύσκολος  και πρέπει  να προβληματίσουν  τους  αρμόδιους   παράγοντες  της  πολιτείας  και  τους εμπλεκόμενους φορείς. Ιδιαίτερα για την Ελλάδα, που βγήκε «τραυματισμένη» από τη δεκαετή οικονομική  ύφεση, η αλλαγή του επιχειρηματικού τοπίου σε βάρος των αδύναμων μικρομεσαίων ξενοδοχείων που καλούνται τώρα   να αποπληρώσουν  συσσωρευμένες  υποχρεώσεις   αποτελούν  εν  δυνάμει απειλή, με τις επιπτώσεις ως προς τη βιωσιμότητα τους  να  είναι  πλέον ορατές.

Επίσης  αποτελεί αφελή προσέγγιση η σύγκριση με το 2019 στις όποιες προβλέψεις για το μέλλον, τη στιγμή που προσχηματικά λησμονηθεί ότι το  έτος  αυτό  ήταν  το  πρώτο  μετά  την  ύφεση  κατά  τη διάρκεια  του οποίου   ανεπιτυχώς,  για   τις  περισσότερες   επιχειρήσεις, έγινε προσπάθεια  κάλυψης   ζημιών  των  προηγούμενων  χρόνων. 

Είναι, συνεπώς, σαφές ότι  η επίπλαστη  εικόνα  και τα μέτρα  στήριξης  που προβάλλονται  δεν  απηχούν  την πραγματικότητα ως προς  την ουσιαστική επίλυση  του οικονομικού  προβλήματος με  τις  περισσότερες   ξενοδοχειακές μονάδες να βρίσκονται στην περιδίνηση των χρεών και απαιτήσεων  ακόμα και εκείνων – πέρα από τα τρέχοντα - που τώρα πρέπει να αποπληρωθούν από τις δανειακές διευκολύνσεις  που δόθηκαν από την κυβέρνηση. 

 Για τους παραπάνω λόγους αποτελεί άμεση και  επιτακτική ανάγκη, η ύπαρξη συμπληρωματικών  γενναίων  μέτρων  και  ρυθμίσεων για να καταστούν ανάχωμα στο επερχόμενο σάρωμα  των  μικρομεσαίων επιχειρήσεων του τουρισμού.