Η πανδημία του κορωνοϊού αιφνιδίασε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής: Από τις επιπτώσεις στις παγκόσμιες οικονομίες, μέχρι την καθολική αλλαγή γραμμής πλεύσης στις προσωπικές συνήθειες, ο άνθρωπος σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο καλείται να «εκπαιδευτεί» σε ένα νέο, διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, πριν καν πέσει η αυλαία της παρούσας πανδημίας, επιστήμονες με δημοσίευση άρθρων τους σε μεγάλα μέσα, έχουν ήδη αρχίσει συζητήσεις για τους τρόπους αντιμετώπισης μιας ενδεχόμενης επόμενης πανδημίας, εξαλείφοντας ουσιαστικά την έννοια του προσωρινού, όπως υπάρχει αυτή τη στιγμή στο μυαλό μας.
Λαοί ανά τον κόσμο, περισσότερο ή λιγότερο εξοικειωμένοι με δύσκολες καταστάσεις λόγω παρελθουσών κρίσεων, όπως φυσικές καταστροφές ή κατάρρευση των οικονομιών τους, αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας έναν κοινό εχθρό. Άλλες νοοτροπίες προσαρμόζονται και παρουσιάζουν μια πιο «ήσυχη» εικόνα, άλλες επαναστατούν μάταια μεν, ωστόσο η επανάστασή τους αυτή αντικατοπτρίζει τις μελλοντικές τους κινήσεις.
Λαοί και κοινωνικές ομάδες που έχουν συνηθίσει να ταξιδεύουν για παράδειγμα, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την ιδέα του ταξιδιού. Συνταξιούχοι χωρών της δύσης που πηγαίνουν διακοπές δύο και τρεις φορές το χρόνο, δεν σκοπεύουν την επόμενη μέρα να θυσιάσουν αυτόν τον τρόπο ζωής. Ωστόσο, η επιρροή της πανδημίας στον τρόπο σκέψης τους, είναι καταλυτική, με αποτέλεσμα να διαμορφώνει δειλά νέες ταξιδιωτικές τάσεις.
Για παράδειγμα, πληθαίνουν οι κοινότητες που αρχίζουν να υποστηρίζουν τον τουρισμό εντός των συνόρων τους, να επιλέγουν προϊόντα που παράγονται στη χώρα τους και να σχεδιάζουν τις διακοπές τους μετά κορωνοϊού εποχής, σε περιοχές της πατρίδας τους, κάτι που σε άλλη περίπτωση δεν θα σκέφτονταν καν. Η προσωρινή αυτή τάση ίσως πρέπει να κινητοποιήσει τον τουριστικό τομέα για αντίστοιχα προσωρινές επιχειρηματικές προσαρμογές όταν καταστεί από τις εξελίξεις εφικτό.
Ο κορωνοϊός, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα πώς θα διαμορφώσει την ταξιδιωτική ψυχολογία. Η ιδιωτικότητα, η απομόνωση και η επιλογή όσο το δυνατόν πιο αραιοκατοικημένων περιοχών, τίθεται επί τάπητος. Τα ξενοδοχεία που θα εξασφαλίζουν ιδιωτικότητα και όσο το δυνατόν περισσότερες προσωπικές παροχές, τα μικρότερα γκρουπ στις ξεναγήσεις αξιοθέατων και οι οργανωμένες παραλίες με μεγάλες αποστάσεις στις ομπρέλες τους, ίσως αποτελέσουν την κορυφή στη λίστα των ταξιδιωτικών προτιμήσεων για κάποιο, τουλάχιστον, χρονικό διάστημα. Αν και είναι φυσικά πολύ νωρίς για προβλέψεις και σχέδια, η τροφή για σκέψη υπάρχει, έστω και αν προκύπτει επί του παρόντος από τις κινήσεις του μικρού ταξιδιωτικού κοινού ανά τον κόσμο.