Η διαχείριση κρίσεων στην παροχή των τουριστικών υπηρεσιών, θα έπρεπε να είναι εξίσου σημαντική με την ίδια την παροχή της υπηρεσίας.
Δυστυχώς όμως, ακόμη και σήμερα, που υπάρχει η κατάλληλη τεχνογνωσία και η ευρύτητα της εκπαίδευσης στους εκάστοτε τομείς της τουριστικής δομής, με την προσδοκία ότι οι προσφερόμενες υπηρεσίες θα είναι τουλάχιστον ποιοτικότερες, σημειώνονται τραγελαφικά περιστατικά που δεν ανήκουν σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή τουριστική χώρα.
Για παράδειγμα, η κακή συντήρηση ενός λεωφορείου των ΚΤΕΛ στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη, οδήγησε σε ένα ατυχές γεγονός, του οποίου η σωστή διαχείριση θα μπορούσε να το περιορίσει. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη…
Ειδικότερα, στο συγκεκριμένο ταξίδι, στις αρχές του Αυγούστου, σε ένα διώροφο λεωφορείο, γεμάτο, λόγω κορύφωσης της σεζόν, το κλιματιστικό του άνω ορόφου μετατράπηκε σε «βασανιστήριο της σταγόνας»*, ή ακριβέστερα, σε «μαρτύριο της βρύσης». Στην αρχή φαινόταν σαν μια αθώα διαρροή, μέχρι που εξελίχθηκε σε κανονική ψυχρολουσία. Κατόπιν διαμαρτυρίας των επιβατών στον οδηγό του λεωφορείου, ελήφθη η απάντηση ότι τα άτομα που επιβαίνουν στο λεωφορείο είναι πολλά, η ζέστη αρκετή και δυστυχώς δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα, παρά μόνο εάν οι επιβάτες κατέβουν στην επόμενη στάση και περιμένουν για ώρες το επόμενο λεωφορείο.
Ο επαγγελματικός εξοπλισμός των επιβατών κινδύνευσε άμεσα, τα μουσκεμένα ρούχα πάγωναν στο σώμα τους επί ώρες, αφού το κλιματιστικό συνέχιζε την επικίνδυνη λειτουργία του, ενώ μαρτυρίες αναφέρουν ότι στις στροφές και στις στάσεις όπου χρησιμοποιείται φρένο, η κατάσταση επιδεινωνόταν σημαντικά.
Μετά από καταγγελία τουλάχιστον δύο εκ των επιβατών στο αρμόδιο όργανο των ΚΤΕΛ, δεν υπήρξε η παραμικρή φυσιολογική ανταπόκριση, αντιθέτως, ο ανήκουστος χλευασμός από την κεφαλή των υπευθύνων, ήταν και η δική τους «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι», δίκαια και αναμενόμενα.
Είναι να αναρωτιέται κανείς, πόση εκπαίδευση και εξειδίκευση ή ταλέντο στη διαχείριση κρίσεων απαιτείται, για μια απλή «συγγνώμη». Ο οδικός τουρισμός είναι μία σοβαρή υπόθεση για την χώρα και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους επαγγελματίες που καλούνται να υπηρετήσουν το μεταφορικό έργο…
*Στο βασανιστήριο της σταγόνας, το θύμα είναι δεμένο και στο κούτελο του πέφτει ανά τακτά διαστήματα μία σταγόνα νερού για αόριστο χρόνο. Αυτή η συνεχής ροή είναι ικανή να επιφέρει τρέλα, η σταγόνα μετά από λίγο μοιάζει με βαριοπούλα ενώ υπολογίζεται ότι το συγκεκριμένο βασανιστήριο δεν αντέχεται περισσότερο από δύο εβδομάδες. Αργότερα, στην Ιταλία του 16ου αιώνα, ο δικηγόρος Ιππόλυτος ντε Μαρσίγιες παρατήρησε κάτι παράξενο. Όταν σταγόνες νερού έπεφταν με μια συγκεκριμένη συχνότητα πάνω σε μία πέτρα, δημιουργούταν σταδιακά ένα «γούβωμα» στο σημείο που έπεφτε το νερό. Αναρωτήθηκε αν το νερό θα είχε την ίδια επίδραση και στο ανθρώπινο κρανίο…