Τα στοιχεία που ανακοίνωσε πρόσφατα η Τράπεζα της Ελλάδας καταδεικνύουν την παρατεινόμενη αδυναμία της χώρας να προσελκύσει τουρίστες υψηλού εισοδήματος.
Παρότι τον Απρίλιο καταγράφεται αύξηση στον αριθμό των επισκεπτών κατά 9,6%, τα έσοδα παραμένουν καθηλωμένα στα ίδια σχεδόν επίπεδα με πέρυσι, καθώς τα χρήματα που δαπανούν κατά μέσο όρο οι τουρίστες για κάθε ταξίδι τους στην Ελλάδα υφίστανται μείωση κατά 7,3%.
Για να δελεάσουμε πλούσιους επισκέπτες στην Ελλάδα, ώστε να ενισχύσουμε την αναρρωνύουσα εθνική οικονομία, δεν έχουμε παρά να διδαχθούμε από τις βέλτιστες πρακτικές των προορισμών που δρέπουν δάφνες στον ιδιάζοντα αυτό υποκλάδο.
Το Μονακό, για παράδειγμα, έχει καταφέρει να καταστεί η "Μέκκα" των απανταχού πλουσίων του πλανήτη, χωρίς μάλιστα να διαθέτει τις φυσικές ομορφιές και την απαράμιλλη Ιστορία της χώρας μας.
Είναι τόσο υψηλά τα κεφάλαια και εισοδήματα που μαγνητίζει, ώστε ακόμη και τεχνητό νησί σχεδιάζει να κατασκευάσει για να προσθέσει μερικές ακόμη χρυσοφόρες πολυκατοικίες στο δυναμικό του, το οποίο αποτελείται από εξαιρετικά περιορισμένο χώρο (υποτριπλάσιο του Ελληνικού ενδεικτικά) κι ελάχιστες βραχώδεις κι απόκρημνες παραλίες.
Σκεφθείτε δηλάδη τις απίθανες δυνατότητες ανάπτυξης που διαθέτει συγκριτικά η χώρα μας με τα χιλιάδες φυσικά και πανέμορφα νησιά και την μοναδική παγκοσμίως ακτογραμμή, η οποία οδήγησε τον Ελύτη να αναφωνήσει ότι πουθενά αλλού θάλασσα και στεριά δεν αγκαλιάζονται τόσο σφιχτά!
Πως καταφέρνει λοιπόν το Μονακό να γοητεύει τους ευκατάστατους τουρίστες, παρά το πολύ υψηλότερο κόστος διαβίωσης και τις πολλαπλές επιβαρύνσεις και χρεώσεις που τους επιβάλλει στον βωμό της κοινωνικής πολιτικής υπέρ των κατοίκων του?
Απλά, έχει κατανοήσει και σεβαστεί την νοοτροπία τους και τηρεί τις (φορολογικές και άλλες) συμβάσεις που έχει συνάψει μαζί τους.
Δεν αλλάζει κάθε τόσο κανόνες ενώ τους δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι λίαν ευπρόσδεκτοι, παρέχοντας τους αυτά ακριβώς που ζητούν όπως ασφάλεια, καθαριότητα και παντός είδους εξειδικευμένες παροχές και διευκολύνσεις, με το αζημίωτο φυσικά.
Πρόκειται στην ουσία για μια ανάλογη πολιτική με αυτή που έχουν εφαρμόσει οι Μυκονιάτες εδώ και δεκαετίες, πετυχαίνοντας να αναδειχθεί το νησί τους σε παγκοσμίου εμβελείας προορισμό για high-end ταξιδιώτες.
Πολλοί θα σπεύσουν βέβαια να αντιπαραθέσουν την όντως τεράστια επιβάρυνση που έχει υποστεί η Μύκονος από τον υπερτουρισμό.
Ή ακόμη και να δηλώσουν ευθαρσώς ότι το να υποκύπτεις στα καπρίτσια των εκάστοτε νεόπλουτων δεν συνιστά τον πλέον τιμητικό κι αξιοπρεπή τρόπο διαβίωσης, ο οποίος απάδει μάλιστα με την ευκλεή ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων.
Ωστόσο, παραμένει γεγονός ότι και ο μαζικός, φθηνιάρικος τουρισμός επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το περιβάλλον και τις εγχώριες υποδομές.
Επίσης, η οικονομία μας εξαρτάται πλέον σε απόλυτο βαθμό από τον τουρισμό, δεδομένου του διαιωνιζόμενου Γολγοθά για εξυπηρέτηση του χρέους μέχρι το 2066 και βάλε...
Συνεπώς, η εθνική προσπάθεια για απόκτηση πλούτου αποτελεί μονόδρομο.
Αυτή καθαυτή δε η Λογική υπαγορεύει ότι, πλούτος χωρίς πλούσιους, ουσιαστικά, δεν υφίστασται.
Δεν μπορείς να παράγεις πλούτο, ενώ μισείς και ζηλεύεις παράφορα τους πλούσιους.
Ας λάβουμε λοιπόν ώριμα και ειλικρινά τις απαιτούμενες αποφάσεις, αναλογιζόμενοι τις συνέπειες που θα υποστούμε εμείς και τα παιδιά μας.
Ας σεβαστούμε τουλάχιστον την Λογική η οποία, κι αυτή, σε τούτον δω τον τόπο γεννήθηκε, από τον Αριστοτέλη τον Μέγα.
Τότε που ο κόσμος ολόκληρος αναγνώριζε που ήταν και σε ποιους ανήκει η Μακεδονία...