Πριν από ενάμιση μήνα περίπου από αυτήν εδώ την στήλη είχαμε θέσει το ερώτημα εάν ο τουρισμός μπορεί να οδηγήσει στην αναβίωση της εγχώριας γεωργικής παραγωγής, μέσω του αγροτουρισμού και της διασύνδεσης του με τη γαστρονομία.
Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποίηθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα κι αξιέπαινη ημερίδα στο ΕΒΕΑ, με θέμα ακριβώς τη διασύνδεση του πρωτογενούς τομέα με τον τουρισμό, όπου και παρουσιάσθηκαν σημαντικές δράσεις, όπως οι Δρόμοι του Κρασιού, οι Δρόμοι της Ελιάς, το Ελληνικό Πρωινό, αλλά και η πρωτοβουλία για την ανάδειξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου σε Γαστρονομική Περιφέρεια της Ευρώπης για το 2019.
Επιπλέον, υποβλήθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις από όλους τους συμμετέχοντες για τη σύνδεση του τουρισμού με τη γαστρονομία, τα προϊόντα του πρωτογενούς τομέα, την ελληνική ύπαιθρο, αλλά και τις μεταποιητικές επιχειρήσεις, με στόχο όλα αυτά να αποτελέσουν αναπόσπαστα τμήματα του τουριστικού μας προϊόντος:
Οι προτάσεις αυτές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την δημιουργία Περιφερειακών Κέντρων τοπικής γαστρονομίας σε κάθε περιφέρεια με τη συνεργασία αυτοδιοίκησης και ιδιωτικού τομέα, μέσω των οποίων θα προβάλλεται η τοπική γαστρονομία, θα δημιουργούνται τοπικά σύμφωνα ποιότητας και θα πιστοποιούνται οι πάροχοι.
Επίσης, προτάθηκε η ένταξη της γαστρονομίας στο χάρτη της τουριστικής εκπαίδευσης με την ίδρυση Σχολής Γαστρονομίας υψηλού επιπέδου μαζι με την ανάπτυξη ολοκληρωμένου σχεδίου για την ανάδειξη και προβολή τουριστικών γαστρονομικών προϊόντων σε κάθε προορισμό.
Τονίσθηκε η ανάγκη να θεσπισθούν κίνητρα για τη δημιουργία επιχειρηματικών clusters και συνεργασιών ανάμεσα σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού (ξενοδοχεία και εστιατόρια) και σε ομάδες παραγωγών, να δημιουργηθεί νέο θεσμικό πλαίσιο για να ενισχυθεί η δημιουργία αγροτουριστικών επιχειρήσεων από κατ’ επάγγελμα αγρότες, οι οποίες θα αντιμετωπίζονται ως start up επιχειρήσεις καθώς και να δοθεί η δυνατότητα δημιουργίας τουριστικών καταλυμάτων σε οινοτουριστικές ή αγροτουριστικές επιχειρήσεις.
Η πιο σημαντική παραδοχή που έγινε ωστόσο είναι ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί διασύνδεση του πρωτογενούς τομέα και των προϊόντων του με τον τουρισμό, αν δεν διασφαλιστεί προηγουμένως η επάρκεια, αλλά και η ανταγωνιστικότητα, της εφοδιαστικής αλυσίδας, καθώς είναι δεδομένο ότι ένας αγρότης δεν μπορεί να εμπορεύεται και να διακινεί μόνος του τα προϊόντα του στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Συνεπώς, απαιτούνται νέα σχήματα σε ομάδες παραγωγών που θα έχουν τη δυνατότητα να προωθούν αυτά τα προϊόντα σε ξενοδοχεία και εστιατόρια απευθείας και χωρίς μεσάζοντες προκειμένου να υπάρχει αμοιβαίο όφελος.
Όλα αυτά φυσικό ήταν να επαναφέρουν στη μνήμη όσων ασχολούνται εδώ και δεκαετίες με την ελληνική οικονομία τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες του πρωτογενούς τομέα, τις αποτυχίες του συνεταιριστικού κινήματος, την αποβιομηχάνιση της χώρας, την εγκατάλειψη της υπαίθρου, την ολέθρια εξάρτηση από τις Σειρήνες των επιδοτήσεων, τις παγίδες της Ευρωπαικής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και άλλα αρκούντως μελαγχολικά και δυσάρεστα.
Ωστόσο, από τις τοποθετήσεις των ειδικών, διαφάνηκε και μια εύλογη αισιοδοξία για το μέλλον και τις σημαντικές προοπτικές για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, χάρη στον ανεκτίμητο, και εν πολλοίς αναξιοποίητο, πλούτο του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντος και του ανθρώπινου δυναμικού της.
Αρκεί να αναφερθεί ότι στην Ελλάδα ευδοκιμούν πάνω από 6.000 σπάνια θεραπευτικά βότανα και φυτά από τα οποία περισσότερα από 1.200 είναι ενδημικά, δηλαδή δεν απαντώνται σε καμιά άλλη χώρα, όταν το αντίστοιχο μέγεθος για την κατά πολύ μεγαλύτερη Γερμανία είναι μόλις 8.
Όλοι συμφώνησαν, μάλιστα, ότι η συνεχιζόμενη ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού αποτελεί μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για την ανάκαμψη της εγχώριας οικονομίας.
Το μόνη αναγκαία και ικανή συνθήκη για να επιτευχθούν οι υψιπετείς αυτοί στόχοι είναι να προτάξουμε επιτέλους τα σημαντικά που πρέπει να μας ενώνουν, κι όχι τα εμπαθή και παράλογα, στα οποία έχουμε επιτρέψει να μας χωρίζουν.
Photo Source: Wikimedia Commons Copyright: Nat Pikozh License: CC-BY-SA