Η τεχνολογία έχει δώσει τη δυνατότητα να δημιουργηθούν νέα προϊόντα και υπηρεσίες και στον κλάδο του τουρισμού, δίνοντας πολύ περισσότερες επιλογές στους καταναλωτές αλλά ταυτόχρονα δημιουργώντας την ανάγκη δημιουργίας θεσμικών πλαισίων λειτουργίας, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι πλατφόρμες ενοικίασης σπιτιών (airbnb, booking, κ.λπ.) και οι εταιρείες διαμεσολάβησης μεταφορικού έργου (όπως Uber και Beat).
Είναι λογικό ότι τα νομικά πλαίσια δεν ήταν προετοιμασμένα για την ύπαρξη τέτοιου είδους επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κενά που αξιοποιήθηκαν από τις νέες εταιρείες συχνά με στρεβλό τρόπο, τόσο σε επίπεδο ανταγωνισμού με τις πιο κλασικού τύπου εταιρείες αλλά και σε επίπεδο προστασίας του καταναλωτή.
Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα μια προσπάθεια δημιουργίας θεσμικών πλαισίων για τη ρύθμιση αυτού του κομματιού της αγοράς, η οποία συναντά αντιδράσεις από τις εταιρείες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μέσα από διαδικτυακές πλατφόρμες.
Ωστόσο αυτή η προσπάθεια δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Η Μεγάλη Βρετανία ανάγκασε την Uber να χρησιμοποιεί οδηγούς που έχουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από το αρμόδιο υπουργείο Μεταφορών, μετά από περιστατικά οδηγών με παραβατική συμπεριφορά, που σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα έθεσαν σε κίνδυνο τους επιβάτες.
Θα μου πείτε, στην Αμερική, όπου και δημιουργήθηκαν όλες αυτές οι πλατφόρμες, δεν υπάρχουν τέτοιου είδους κανονιστικά πλαίσια. Και ίσως κάποιοι να σπεύσουν να κατηγορήσουν την Ευρώπη για αναχρονιστική συμπεριφορά απέναντι στην σύγχρονη επιχειρηματικότητα.
Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι στην Αμερική, μπορεί τα ρυθμιστικά πλαίσια της αγοράς να είναι πολύ πιο ελαστικά, ωστόσο όταν κάποιος καταναλωτής προσφύγει στη δικαιοσύνη –και εφόσον δικαιωθεί- αφενός τα πρόστιμα είναι υπέρογκα για την εταιρεία και αφετέρου οι πανίσχυρες ενώσεις ή τα lobby στα οποία ανήκουν, αρχίζουν να αποσύρουν σταδιακά την εμπιστοσύνη τους στην εταιρεία, κάτι που τελικά κοστίζει πολύ ακριβά. Άρα λοιπόν, και εκεί η αγορά επιβάλλει ρυθμιστικά πλαίσια.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ύπαρξη θεσμικών πλαισίων και η τήρησή τους από τις εταιρείες μπορεί να δημιουργεί δεσμεύσεις, ωστόσο διασφαλίζει –κατά το δυνατόν- τον υγιή ανταγωνισμό μέσω της ίσης αντιμετώπισης όλων των ομοειδών εταιρειών από το κράτος (κανονισμοί λειτουργίας, φορολογία, κ.λπ.) αλλά και την προστασία του καταναλωτή.
Η πρόκληση όμως για τις νομοθετικές αρχές είναι να φροντίζουν να επικαιροποιούν τη νομοθεσία ακολουθώντας τους ταχύτατους ρυθμούς εξέλιξης της τεχνολογίας.