Ο Ανδρέας Ανδρεάδης το είπε με σαφήνεια, «το κράτος θα βάλει στην τσέπη από τον τουρισμό το 2017, από τον τζίρο των επιχειρήσεων, επιπλέον 800 εκ. ευρώ». 800 εκ. ευρώ, που θα μπορούσαν να επενδυθούν στην δημιουργία και τον εκσυγχρονισμό νέων μονάδων, θα γίνουν δαπάνες του Κράτους.
Αυτό που δεν ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ είναι ότι τα μέλη του θα κάνουν αυτό που προσπαθεί να πετύχει αυτό το διάστημα όλη η οικονομία: Να φοροδιαφύγει.
Τα νομίμως λειτουργώντα ξενοδοχεία, έχουν να αντιμετωπίσουν τα χιλιάδες «μαύρα» καταλύματα τα σπίτια που έχουν μετατραπεί στην νέα «μαύρη» δύναμη του τουρισμού μια μορφή που ουδέποτε σχεδιάστηκε αλλά διαμόρφωσε ως απόστημα η προσπάθεια της υπόλοιπης οικονομίας να βάλει χέρι στο ανθηρό κομμάτι του τουρισμού.
Τι θα κάνει το νόμιμο κομμάτι του κλάδου; Ότι περνά από το χέρι του για να κρύψει τζίρο, να τιμολογήσει αλλού, να εξαφανίσει δραστηριότητες να κόψει κόστη.
Το πιθανότερο είναι ότι το κάνει ήδη. Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας για τον Μάιο που δείχνουν αύξηση των αφίξεων κατά 4% και μείωση των εσόδων κατά 10% είναι ενδεικτικά. Πάντα τα έσοδα υπολοίπονταν των αφίξεων, αλλά ποτέ δεν είχε καταγραφεί τέτοια διαφορά.
Ο τουρισμός βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης. Οι τυχαίες «ανάσες» συγκυριακών καλών χρονιών του κλάδου, παρερμηνεύτικαν ως επιτεύγματα.
Η κατάσταση προσιδιάζει με το μακρινό 1999 και την κατάσταση στο ελληνικό χρηματιστήριο. Μετά την αχαλίνωτη άνοδο, άρχισαν τότε να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ότι ακολουθεί η πτώση αλλά κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να τα αναλύσει ούτε καν να τα παρατηρήσει. Η διαφορά είναι ότι εκείνη την περίοδο, οι επιχειρηματίες δεν ασχολούνταν με την ανάπτυξη των εταιρειών τους αλλά με τα ρεκόρ του γενικού δείκτη, με δική τους ευθύνη. Αντίθετα οι επιχειρηματίες του τουρισμού θα ήθαλαν να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους, αλλά το μακρύ χέρι του Κράτους τους στερεί αυτή την δυνατότητα.
Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Η πτώση. Το μέγεθος της θα εξαρτηθεί και από την συγκυρία. Αλλά έρχεται..
Οι αξίες των ξενοδοχείων που υποχωρούν είναι ένα σημάδι.
Δεδομένης της αποεπένδυσης, η ύφεση στον κλάδο θα είναι μακρά. Είναι σαν ένας κλάδος να «τρέχει» σαν αυτοκίνητο με 100 χιλ./ώρα προς τον τοίχο και οι «επιβάτες» του άλλοι να τρέχουν πιαστούν από οπου μπορούν, άλλοι να προσπαθούν να το εγκαταλείψουν και άλλοι να θυμούνται ότι δεν έκαναν εγκαίρως τις κατάλληλες ενέργειες για να σώσουν την κατάσταση..