Ουρές αναμονής για έκδοση εισιτηρίων, μέσα στο λιοπύρι, έως και μία ώρα και αν συμπέσουν και πολλά γκρουπ, μαζί ακόμα περισσότερο. Κλειστά αναψυκτήρια και από έξω, η αισχροκέρδεια να στήνει «πάρτι». Ελλείψεις σε προσωπικό, σε εξοπλισμό κ.λπ.. Καθαριότητα σε επίπεδο... ό,τι προλάβουμε. Συντήρηση χώρων και εγκαταστάσεων; «Μπαλώματα» αι πασσαλείμματα και πάλι, ό,τι προλάβουμε. Υπηρεσίες και εξυπηρέτηση; Μία... «ζαριά», σε ποιον θα τύχεις και σε τι διάθεση θα βρίσκεται εκείνη την ημέρα!
Εν έτει 2016, γενικά, αυτή είναι η κατάσταση στην ίσως πιο σημαντική δημόσια τουριστική υποδομή της χώρας, μετά τις πύλες εισόδου/ εξόδου, η οποία θέλει να επαίρεται παγκοσμίως για τον πολιτισμό και την ιστορική της κληρονομιά και που ζει κατά το ένα τρίτο, τουλάχιστον, από τον τουρισμό.
Κάθε χρόνο, τα ίδια και τα ίδια και χειρότερα. Και στα τρέχοντα και διαδικαστικά, που είναι γνωστά σε όλους αλλά όλο τελευταία στιγμή ή και κατόπιν αυτής, καταπιάνονται οι αρμόδιοι και στα γενικότερα και ζητούμενα, που όλο τα εξαγγέλουν και τα δρομολογούν, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνονται.
Αντιστρόφως ανάλογη, φυσικά, η πρεμούρα με την οποία αποφασίστηκε, ψηφίστηκε και εφαρμόστηκε, ο σχεδόν διπλασιασμός του κόστους των εισιτηρίων...
Ένας φαύλος κύκλος, επιδεινούμενος, χωρίς υπευθυνότητα, χωρίς κάποια ευσυνειδησία, χωρίς αιδώ, τελικά.
Το ηλεκτρονικό εισιτήριο, για την Ελλάδα του 2016, μοιάζει με την ανακάλυψη της... πυρηνικής σχάσης. Ούτε καν το πιλοτικό πρόγραμμα δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, αν και αν άκουγε κανείς πέρυσι τέτοια εποχή τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις, ήταν θέμα λίγων εβδομάδων να υλοποιηθεί. Γιατί; Ποια σοβαρή δικαιολογία υπάρχει, πια, που να μπορεί να μας δώσει μία πειστική εξήγηση;
Κλειστά αναψυκτήρια, ακόμα και στα πιο μεγάλα Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους; Με τις προκηρύξεις των διαγωνισμών να πηγαινοέρχονται μεταξύ προθεσμιών, καθυστερήσεων και ακυρώσεων; Γιατί;
Πωλητήρια; Ας το αφήσουμε καλύτερα, έχει και καύσωνα.
Όμως, για πόσο ακόμα θα τρώμε... ΤΑΠΑ στο κεφαλαιώδες ζήτημα των Μουσείων και των Αρχαιολογικών χώρων, χωρίς κανείς ευρισκόμενος σε θέση εξουσίας να δείχνει ότι προτίθεται να ασχοληθεί σοβαρά και να κάνει δύο-τρεις – δεν είναι παραπάνω- καθοριστικές παρεμβάσεις;
Πάνω από 15 εκατ. επισκέψεις, πέρυσι στα Μουσεία και στους Αρχαιολογικούς χώρους και πάνω από 56 εκατ. ευρώ, εισπράξεις (το που ακριβώς πάνε αυτά τα λεφτά, είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία...). Οι γνωρίζοντες, υποστηρίζουν ότι η αναλογία επισκέψεων και εισπράξεων είναι σοβαρά ελλειμματική ως προς τις εισπράξεις. Προφανώς, αλλά το μείζον ζήτημα εδώ – το οποίο κατά προέκταση συνδέεται και με τα έσοδα - είναι οι υπηρεσίες.
Η συνολική εμπειρία. Η εικόνα.
Φυσικά και υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις στα Μουσεία μας, αλίμονο εαν δεν υπήρχαν άλλωστε, αν και μετριούνται στα δάκτυλα ενός χεριού. Αλλά ακόμα και σε αυτές, υπάρχουν ζητήματα που πηγάζουν από τις οριζόντιες πολιτικές και πρακτικές. Ή μάλλον από την έλλειψη στοιχειωδώς συγκροτημένων πολιτικών και πρακτικών που βεβαίως οφείλεται σε έλλειψη πολιτικής βούλησης. Δεν εξηγείται αλλιώς αλλά και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αλλιώς.
Ακούσαμε τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα να μιλάει για ανάγκη αλλαγής της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό, για μπράντες και επικοινωνιακά έπη, αλλά μήπως έπρεπε να ξεκινήσει από την εικόνα που υπάρχει μέσα στη χώρα; Εν προκειμένω, από τις «βιτρίνες» όπου θέλουμε να παρουσιάζουμε στα εκατομμύρια των επισκεπτών τα επιτεύγματα –μοναδικά παγκοσμίως - της κληρονομιάς μας και όπου εν τέλει καθρεπτίζεται και η «ταυτότητα» του σημερινού πολιτισμού μας;
Δυστυχώς το άρθρο αυτό δεν έχει να προσφέρει κάποια νέα πρόταση. Έχουν κατατεθεί τόσες πολλές και εμπεριστατωμένες προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει και πως πρέπει να λειτουργούν τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί μας χώροι, που δεν έχει νόημα.
Απλώς μεταφέρει την αγανάκτηση, την απογοήτευση αλλά και την ντροπή Ελλήνων και ξένων συνομιλητών μας, επαγγελματιών και επισκεπτών, με την ενδόμυχη ελπίδα ότι θα φθάσει αε αυτούς που πραγματικά θα πρέπει να ντρέπονται!