Μπα, δύσκολα. Η ιδεοληψία, μπορεί. Η ασχετοσύνη, ίσως. Η εμμονική λογική «βουτάμε κάθε ευρώ που τολμάει και κυκλοφορεί ή πάει να εμφανιστεί στη χώρα», δεν παλεύεται. Όπως και η ηλιθιότητα, άλλωστε.
Μίγμα αυτών αλλά και πανικού, κυνισμού και φιλοσοφίας «γαία πυρί μιχθήτω» και «αύριο, βλέπουμε», είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αντιμετωπιστεί, ακόμα και με επιχειρήματα που αποδεικνύουν ξεκάθαρα τη ζημιά που θα γίνει σε αυτό το «αύριο».
Συν ένα ακόμα στοιχείο. Δεν τους νοιάζει, τους εγκεφάλους τέτοιων μέτρων, τι θα (απο)γίνει, αύριο. Αυτό διαμηνύουν. Να κλείσει η πρόσθεση των ποσών των στόχων και μετά ας αναλάβει ο... Τσίπρας να βγάλει το πολιτικό φίδι από την τρύπα.
Αν θα μείνει στην ιστορία το πολυνομοσχέδιο αυτό για κάτι άλλο εκτός από το ότι καταρρίπτει κάθε προηγούμενο ρεκόρ – να χρησιμοποιήσουμε τον όρο και λίγο διαφορετικά – φορολογικών επιβαρύνσεων, είναι για το ότι θα αποτελειώσει την επιχειρηματικότητα και θα κάνει την Ελλάδα έναν από τους πιο ακριβούς προορισμούς, για επισκέπτες και επενδυτές.
Αν μάλιστα υπάρχει κάπου στον κόσμο κάποιος φορέας που καταγράφει και αναλύει τη λογική των φόρων που επιβάλλονται, διεθνώς, τότε σίγουρα με τις ρυθμίσεις όπως αυτές που βλέπουμε, σήμερα θα ασχολούνται με τις εμπνεύσεις του οικονομικού επιτελείου της Ελλάδας.
Όσο αναλύει κανείς αυτόν τον «Φόρο Διαμονής», τόσο αντιλαμβάνεται ότι αυτός ή αυτοί που τον εμπνεύστηκαν, τον σχεδίασαν σε ένα κομμάτι χαρτί και έκαναν υπολογισμούς με μολυβάκι και γομίτσα. Προφανώς χωρίς να ρωτήσουν κανέναν άλλον που να έχει μία στοιχειώδη γνώση της τουριστικής αγοράς.
Προσθαφαιρέσεις, έκαναν, στο πόδι, βιαστικά και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να «βγουν τα ποσά». Με το συγκλονιστικά αφελές επιχείρημα δε, ότι αφού το πληρώνει ο τουρίστας, «τι φωνάζουν οι ξενοδόχοι;!».
Ας το δούμε λίγο, από άποψη πρακτικής και λογικής.
Σε μία χώρα, λοιπόν, που ευδοκιμεί δεκαετίες τώρα η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή, σε αγαστή συνεργασία και «επαγγελματιών» αλλά και ημών των ιδίων – με απόδειξη τόσο κάνει αυτό, χωρίς απόδειξη τόσο λιγότερο – έρχονται να εφαρμόσουν ένα μέτρο που τι μας λέει, ουσιαστικά; Στον μεν επιχειρηματία, ή να μην κόψει καθόλου απόδειξη, ή να εμφανίσει τιμή χαμηλότερη της πληρωμένης, π.χ. να το καταχωρίσει σαν ημιδιαμονή ή να αρχίσει να μοιράζει... δωρεάν διαμονές, όπως προβλέπει το άρθρο. Στον δε πελάτη, να γλυτώσει τον φόρο, είτε μη ζητώντας απόδειξη, είτε να συναινέσει σε μία τιμή διαφορετική από αυτήν που πλήρωσε. Ή να επιλέξει απλά ένα σπίτι ή ένα διαμέρισμα αδήλωτο και ανεξέλεγκτο από το internet και ειδικά αν είναι ξένος, επειδή ο τουρισμός στην Ελλάδα θα είναι πανάκριβο “σπορ”, να επιλέξει άλλο προορισμό.
Επιπρόσθετα, αν μη τι άλλο, είναι ίσως το πιο πολύπλοκο και διάτρητο, λογιστικά μέτρο που έχουμε δει ποτέ. Που σημαίνει, ότι απαιτεί τέλεια οργανωμένους φοροεισπρακτικούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς. Θα τους έχουμε το 2018;
Μετά, βάζουν τον φόρο, διαφορετικό ανά είδος (ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο) και κατηγορία καταλύματος, σε πάσης φύσεως δωμάτια. Ανά κατηγορία, ο φόρος είναι ο ίδιος σε ένα δωμάτιο ή σε μία σουίτα ή σε μία ολόκληρη κατοικία. Ο ίδιος, επίσης, είτε αν είναι μονόκλινο ή... πεντάκλινο, είτε αν βρίσκεται στην καλύτερη παραλία της Μυκόνου ή στο κέντρο μιας επαρχιακής πόλης.
Η δήθεν λογική της εισοδηματικής «δικαιοσύνης», δηλαδή, μάλλον πάει περίπατο, αφού είτε πληρώνεις ένα απλό δωμάτιο, είτε κάτι μεγαλύτερο και πολλαπλάσια ακριβότερο, ο φόρος είναι ο ίδιος! Περίπατο πάει και η λογική «το βάζω στον τουρίστα», γιατί στην ουσία, ο τουρίστας καλείται να πληρώσει ανάλογα με την κατηγορία της επιχείρησης που επιλέγει. Αν δεν είναι έμμεση επιβάρυνση της επιχείρησης αυτή, τότε τι είναι;
Όσο για το «επιχείρημα» ότι εφαρμόζεται και «πολλές άλλες χώρες», με συγχωρείτε για την έκφραση, αλλά πρόκειται περί μεγάλης μπαρούφας! Όποιοι μπερδεύουν τους φόρους για το περιβάλλον και τα τέλη ανταποδοτικότητας που ισχύουν σε συγκεκριμένους προορισμούς ή πόλεις άλλων χωρών και ξεχνάς, επιπλέον, ότι και στην Ελλάδα υπάρχει το Τέλος Παρεπιδημούντων, με αυτό το «έκτρωμα» που θα επιβληθεί στον ελληνικό τουρισμό, ή παντελώς άσχετοι είναι ή απλά προπαγανδίζουν...
Για την κατάργηση της εξαίρεσης από τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ των ακινήτων ξενοδοχείων, δεν χρειάζεται ανάλυση. Τρεις λέξεις: «εκτέλεση εν ψυχρώ»!