Η εξουσία, ανέκαθεν, είχε και θα έχει τους δικούς της νόμους και κανόνες. Και τα δικά της μέσα και «όπλα», τα οποία δεν εμπίπτουν απαραίτητα στα κοινότυπα περί «τέχνης της πολιτικής» και άλλα παρεμφερή στα οποία στεκόμαστε συνήθως οι κοινοί θνητοί.
Η εξουσία, πρωτίστως αυτή που εδραιώνεται εντός κρατικού μηχανισμού, «μιλάει» διαφορετικά από τα συνήθη και συχνά αναλώσιμα ή εξαρτώμενα πολιτικά πρόσωπα. Στέλνει μηνύματα, προειδοποιεί, αναγνωρίζει και σηματοδοτεί, με προσεκτικά επιλεγμένες διατυπώσεις και συμβολισμούς.
Αξίζει να ξαναδει κανείς – όχι να διαβάσει, μόνον, γιατί οι εκτός κειμένου παρεμβάσεις και τα σχόλια, εν προκειμένω, στη συγκεκριμένη ομιλία έχουν βαρύνουσα σημασία - δύο και τρεις φορές την ομιλία του Α. Τσίπρα, χθες στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΤΕ. Θα βρει πολλά μηνύματα και συμβολισμούς μεταξύ των τσιτάτων και των φράσεων. Ξεκινώντας, βέβαια, από το τι σηματοδοτεί, τελικά, η παρουσία του στη Συνέλευση και όπως είχε αποκαλύψει το Tornos News, η επιβεβαίωσή της μόλις τρεις μέρες νωρίτερα.
Όποιος ανατρέξει στην κομματική ρητορική και στην πολιτικο-ιδεολογική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, τα τελευταία χρόνια -ακόμα και ορισμένες τοποθετήσεις του ίδιου του κ. Τσίπρα - θα καταλάβει πάρα πολύ εύκολα ποια ήταν η άποψη για τον τομέα Τουρισμού. Έχθρα, απαξίωση, περιφρόνηση, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, για να θυμίσουμε ορισμένες πτυχές.
Από αυτήν την έντονα εχθρική και «πολεμική», θα έλεγα, ρητορική και κατά προέκταση, εμποτισμένη νοοτροπία σε μεγάλη μερίδα στελεχών, πολιτευτών, υποστηρικτών κ.λπ., αλλά και την ευθεία αντιδιαστολή, βέβαια με τις θέσεις των ΑΝΕΛ και του Π. Καμμένου, των κυβερνητικών εταίρων, φαίνεται ότι άλλαξαν πολλά.
Από την προγραμματική δέσμευση των κομματικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ, το 2014, για έναν τουρισμό περίπου «σοβιετικού τύπου» και για «ξήλωμα» του τουρισμού από Κοινωνικό Εταίρο, χθες, για πρώτη φορά, ακούστηκαν από τα χείλη του (συγκεκριμένου) πρωθυπουργού μηνύματα όπως:
«Ο τουρισμός αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη νέα αναπτυξιακή προοπτική που ανοίγεται στη χώρα μας, καθώς στηρίζει την απασχόληση σε τουλάχιστον 200 κατηγορίες επαγγελμάτων» και «Η ενίσχυση και τα νέα ρεκόρ του τουρισμού θα βάλουν μπροστά τη μηχανή της πραγματικής οικονομίας» («ο τουρισμός θα είναι το κλειδί που θα ανάψει τη μηχανή της πραγματικής οικονομίας» στον προφορικό λόγο).
Για πάρα πολλούς Έλληνες, αυτά μπορεί να μην σημαίνουν τίποτα, βάσει της γενικότερης εμπειρίας του τι έχει ειπωθεί, τι έχει εξαγγελθεί, τι έχει τηρηθεί και τι έχει γίνει τελικά. Πολύ πιο ηχηρές τοποθετήσεις, ανακοινώσεις και υποσχέσεις, αποδείχθηκαν φρούδες ή και... «αυταπάτες», όπως εισήγαγε, προσφάτως, η τακτική αυτοκριτικής.
Τα ίδια προφανώς απασχολούν και τον τουριστικό κόσμο και για την τουριστική αγορά, που έχει ζήσει ένα θρίλερ με χαρακτηριστικά εφιάλτη διαρκείας, τα δύο τελευταία χρόνια. Με υιοθέτηση πολιτικών και μέτρων απέναντι στον τομέα, μάλλον ισοπεδωτικών και σφόδρα επιζήμιων.
Φυσικά, όταν παίζεται κυριολεκτικά σε μία «ρώσικη ρουλέτα» πολιτικής κακοδιαχείρισης και κρατικής ανεπάρκειας ή ολιγωρίας, το μέλλον δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και πολλαπλάσιων οικογενειών που ζουν και εξαρτώνται από τον τουρισμό, κάποια νοήματα μοιάζουν αδιάφορα «υψηλά».
Σύμφωνοι και δικαίως και εμείς φωνάζουμε για όλα αυτά τόσο καιρό τώρα.
Δεν πρέπει, όμως να το αφήσουμε αυτό να «χαθεί», έτσι, ακαταχώρητο:
Για τον τουρισμό, ως τομέα, σε επίπεδο συμβολισμών και μηνυμάτων, οι παραδοχές αυτές, αυτές οι φράσεις, είναι μία «κατάκτηση».
«Χάδι στα αυτιά», «χρύσωμα χαπιού», «άνευ αντικρύσματος», «ανούσιο», θα πείτε. Ναι, αλλά και «κατάκτηση».
Κυρίως, σε πολιτικό επίπεδο, επειδή στο κοινό που απευθύνονται, περιλαμβάνεται και ο κυβερνητικός και ο κομματικός μηχανισμός.
Επιπρόσθετα, για την έμμεση παραδοχή πως αν δεν πάει καλά ο τουρισμός, παρά τον συντονισμό «όλων των εμπλεκόμενων μερών», τότε... προφανώς, δεν θα πάρει μπροστά «η μηχανή της πραγματικής οικονομίας» και τα «200 επαγγέλματα» θα μαραζώσουν.
Επομένως, πριν επιστρέψουμε άμεσα στην οδυνηρή πραγματικότητα, στην πολύ δύσκολη τουριστική περίοδο που έχουμε μπροστά μας, στα μύρια προβλήματα και δυσκολίες των τουριστικών επιχειρήσεων, στους φόβους ότι δεν θα δούμε κάποια θεαματική μεταβολή στην κυβερνητική πολιτική για τον Τουρισμό , ας καταγράψουμε τουλάχιστον σε ένα άρθρο, αυτήν τη σημειολογική, έστω, εξέλιξη.