Προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς η θετική (ή πιο σωστά η μη αρνητική) άποψη του προέδρου του ΣΕΤΕ Ανδρέα Ανδρεάδη, κατά την πρόσφατη συνάντηση των εργοδοτικών εισφορών, στο αίτημα της κυβέρνησης για αύξηση των εισφορών.
Οι απορίες ήταν εύλογα πολλές, ειδικά μετά την καταιγίδα φόρων που έφερε με το τρίτο μνημόνιο η κυβέρνηση στον κλάδο.
Μια πιο προσεκτική ωστόσο ανάλυση των δεδομένων, κάνει περισσότερο κατανοητή την στάση του κ. Ανδρεάδη.
Κατ; αρχάς, ο τουρισμός βρέθηκε στο ίδιο στρατόπεδο με τους «μεγάλους», δηλαδή τους βιομήχανους και τους εμπόρους. Φανταστείτε να αποτελούσε μειοψηφία και να βρίσκονταν εκτός όσων διαδραματίστηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου. Θα μιλάγαμε και εύλογα για αποκλεισμό και περιθωριοποίηση του κλάδου, ειδικά από μια κυβέρνηση η οποία τα βλέπει όλα υπό την μορφή «φίλος ή εχθρός», χωρίς καμμία θεσμική αντιμετώπιση των φορεών.
Στόχος του ΣΕΤΕ, όπως και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, αποτελεί επιπλέον η προσέγγιση της κυβέρνησης και κυρίως η διερεύνηση των προθεσεών τους έναντι της επιχειρηματικότητας, καθώς εκτός από το ασφαλιστικό εκκρεμούν και οι αλλαγές στο φορολογικό.
Ο «μεγάλος» ωστόσο στόχος του προέδρου του ΣΕΤΕ ήταν άλλος. Ήταν να λάβει την πρωθυπουργική δέσμευση για σταδιακή μείωση του φορολογικού βάρους, ανάλογα με την ανάπτυξη της οικονομίας. Αν λάβει και επίσημα χαρακτηριστικά η εν λόγω δέσμευση, δηλαδή ενταχθεί η ρήτρα ανάπτυξης σε πολλές επιβαρύνσεις, τότε το όφελος μπορεί να είναι σημαντικό.
Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει την καθοριστική κίνηση για καλύτερη αντιμετώπιση των τουριστικών επιχειρήσεων, κατά την επικείμενη αναδιάρθρωση των δανείων τους και όχι μόνο. Ο μεγάλος πονοκέφαλος των τουριστικών επιχειρηματιών, μετά την αύξηση του φορολογικού βάρους, είναι ο επηρεασμός των επιχειρηματικών τους πλάνων (business plan). Άρα επηρεάζει όλες τις επιχειρήσεις, είτε βρίσκονται στο «κόκκινο» και πρέπει να αναδιαρθρωθούν, είτε αναζητούν χρηματοδότηση ή επενδυτές από το εξωτερικό και επηρεάζεται το τίμημα για την εισοδό τους στην μετοχική σύνθεση ελληνικών ομίλων. Όλα αυτά διαφοροποιούνται εφόσον ληφθεί υπόψει η σταδιακή ελάφρυνση των φόρων και μάλιστα αυτό λάβει χαρακτηριστικά νομοθετικής ρύθμισης.
Μένει να αποδειχτεί, εάν οι υπολογισμοί της ηγεσίας του ΣΕΤΕ ήταν οι σωστοί ή θα αποδειχτεί αυτό που έχουμε αναλύσει και άλλη φορά από αυτή την στήλη, ότι αποκτά διαστάσεις το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» μεταξύ των φορεών του κλάδου...