Το φαινόμενο της τουριστικής μίσθωσης κατοικιών έχει πλέον προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις παγκοσμίως. Η περίπτωση της μεγαλύτερης πλατφόρμας ενοικίασης σπιτιών, της γνωστής σε όλους μας πλέον Airbnb, είναι χαρακτηριστική:
** Αυτό το καλοκαίρι οι μισθώσεις κατοικιών, που διαφημίζει, έφτασαν στον απίστευτο αριθμό των 17 εκατομμυρίων, έναντι μόλις 47.000 το καλοκαίρι του 2010 (353 φορές περισσότερες μισθώσες μέσα σε 5 χρόνια).
** Μόνο σε μια μέρα, την 8η Αυγούστου, φιλοξενήθηκαν στα σπίτια της, σε 150 χώρες, 1 εκατ. επισκέπτες. Κάπου γράφτηκε ότι αν η κοινότητα της Airbnb ήταν μία πόλη, στις 8 Αυγούστου θα ήταν η 10η μεγαλύτερη στις ΗΠΑ.
** Συνολικά, 55 εκατομμύρια άνθρωποι επέλεξαν φέτος καταλύματα της Airbnb, έναντι 90.000 πριν από πέντε χρόνια.
** Οι πελάτες προέρχονται από όλον τον κόσμο και διέμειναν σε καταλύματά της σε 57.000 πόλεις.
** Ο μέσος όρος ηλικίας των ταξιδιωτών αυτών ήταν τα 35 χρόνια, το 54% ήταν γυναίκες και το 46% άνδρες.
** Περισσότεροι από 10.000 επισκέπτες έμειναν σε δεντρόσπιτα, περισσότεροι από 12.000 σε παραδοσιακούς οικισμούς και σχεδόν 13.000 σε κάστρα, που βρίσκονταν παντού, από ένα ιδιωτικό νησί στη Νικαράγουα έως τις οικίες που θυμίζουν σπήλαιο στα ελληνικά νησιά.
** Τα έσοδα ανά ιδιοκτήτη σπιτιού ανέρχονται σε 7.350 δολάρια ετησίως.
** Στο Παρίσι η Airbnb διείσδυσε και στις ακριβές βίλες, έχοντας περί τις 400, με κόστος διανυκτέρευσης από 500 έως 1.000 ευρώ, “τσακίζοντας” τα ξενοδοχεία πολυτελείας στη γαλλική πρωτεύουσα, που αναγκάσθηκαν ήδη να μειώσουν τις τιμές τους, ενώ δεν κρύβουν τους φόβους τους για τη βιωσιμότητα αρκετών τέτοιων ξενοδοχείων όσο το φαινόμενο αυτό επεκτείνεται.
Μέχρι τώρα, οι περισσότερες χώρες στον κόσμο είδαν με συμπάθεια την τουριστική μίσθωση κατοικιών, με τη λογική ότι αυτό προσφέρει “πιο αυθεντική εμπειρία” στον ταξιδιώτη, αφού έχει πιο άμεση επαφή με την τοπική κοινωνία, ενώ ενισχύει τις τοπικές οικονομίες και το εισόδημα της μεσαίας τάξης, που έχει πληγεί από την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών.
Το παράδειγμα της Νέας Ορλεάνης
Στη Νέα Ορλεάνη, ωστόσο, όπου ενοικιάζονται 2.600 κατοικίες μέσω της Airbnb και 1.000 μέσω της VRBO.com, διαπιστώθηκε ότι το 66% των σπιτιών ενοικιάζονται σταθερά όλο το χρόνο από ιδιοκτήτες-επενδυτές, οι οποίοι δεν διαμένουν στη Νέα Ορλεάνη.
Εν ολίγοις, δηλαδή, οι ευννοϊκοί όροι τουριστικής μίσθωσης κατοικιών έχουν προσελκύσει επενδυτές από όλον τον κόσμο, που αγοράζουν διαμερίσματα για να τα μισθώνουν σε τουρίστες, αφού αυτό αποδίδει 4 και 5 φορές περισσότερα από την αστική μίσθωση. Επομένως, το επιχείρημα ότι ενισχύονται οι τοπικές οικονομίες μόνο εν μέρει ευσταθεί, αφού μετά την αγορά του διαμερίσματος από επενδυτή το νοίκι καταλήγει σε λογαριασμούς οπουδήποτε στον κόσμο.
Στη Νέα Ορλεάνη εκδηλώνεται τώρα έντονη δυσαρέσκεια για το φαινόμενο αυτό από τους ντόπιους γιατί χάνεται η αίσθηση της κοινότητας και της γειτονιάς: είναι δύσκολο να κάνεις φίλους ανθρώπους που εναλλάσονται στο γειτονικό διαμέρισμα δυο και τρεις φορές την εβδομάδα.
Επιπλέον, οι πιθανότητες ο τουρίστας να γυρίσει μεθυσμένος και “θορυβώδης” είναι σαφώς περισσότερες από τον μόνιμο κάτοικο του διαμερίσματος, διαταράσσοντας τη γαλήνη της γειτονιάς.
Όσο για επιπλέον θέσεις εργασίας από τις τουριστικές μισθώσεις κατοικιών, οι ντόπιοι στην Ορλεάνη δεν τις είδαν.
Εντάξει, οι τουρίστες θα δαπανήσουν επιπλέον χρήματα για καφέ και λουκουμάδες, αλλά είναι αυτός λόγος να θιγεί η καθημερινότητα της γειτονιάς;
Καταθέτουμε τον προβληματισμό, καθώς μετά τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης το ζήτημα των τουριστικών μισθώσεων κατοικιών θα αποτελέσει το πρώτο καυτό θέμα στην τουριστική ατζέντα, αφού με το Μνημόνιο η απελευθέρωση στις μισθώσεις ισχύει από 1ης Νοεμβρίου και μέχρι τότε πρέπει να ψηφισθεί νόμος, που θα ορίζει τους όρους και προϋποθέσεις. Εάν δεν ψηφισθεί, προφανώς, θα είναι θέμ χρόνου να γίνουμε και εμείς Νέα Ορλεάνη...