Την Πάρο την γνώρισα την δεκαετία του ’70, όταν πολλοί από τους πρωταγωνιστές στο χθεσινό Ελληνικό Πρωινό της Πάρου ήταν ακόμα αγέννητοι. Την εποχή εκείνη στον χώρο της γαστρονομίας ιστορία έγραφε το καφενείο του Στρατή στη Νάουσα, ο Πιρούλης με τα κεφτεδάκια στις Λεύκες, ο Τσιτσάνης στον Πρόδρομο, οι κριθαροκουλούρες της Αγκαιριάς, oι καζανιές του νησιού τον Οκτώβρη και βέβαια σταθερά το οινοποιείο Μωραϊτη στη Νάουσα με τις πρώτες εμφιαλώσεις κρασιού.
Ωραίοι μεζέδες, μα πάνω απ’ όλα ωραίοι άνθρωποι, όμορφες παρέες και απερίγραπτα γλέντια. Γούνες ψητές και χταποδάκια Αντιπαριώτικα στα κάρβουνα συνοδεία της τοπικής σούμας, κρασί κόκκινο Λευκιανό με σκορδαλιά και καραβόλους, κακαβιές και ψαρόσουπες, οι ρεβιθάδες και τα μιρμιτζέλια (ντόπια ζυμαρικά) ήταν ένα δείγμα της Παριανής κουζίνας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο greekgastronomyguide.gr