Η Θεσσαλονικη έχει μια ιδιαίτερη παράδοση στους διανοούμενους, που για τον καφέ ή το κρασί τους σύχναζαν σε στέκια περιθωριακά. Εκεί, ακόμη και σήμερα, κοντά στην εργατιά και τους ανθρώπους της βιοπάλης μοιράζονται στιγμές, απαραίτητες για την ισορροπία και το μέτρο της ζωής.
Μια σειρά τέτοιων στεκιών ήταν στο Καλοχώρι, στο δέλτα του Αξιού, όπου ανάμεσα σε βαλτόνερα, βοσκοτόπια και υγρότοπους με χιλιάδες πουλιά (τσικνιάδες, φλαμέγκος, πελεκάνους) ξεφύτρωναν κάποιες παραγκοταβέρνες, παράνομες μεν, αλλά πανέμορφες και ιδιαίτερα χρήσιμες δε. Στέκια των ψαράδων, κάποιων κτηνοτρόφων –μοναδικές οάσεις σ’ ολόκληρο το δέλτα- αν γνώριζες τον λαβύρινθο των χωματόδρομων μέχρι να φθάσεις εκεί.
Διαβάστε τη συνέχεια στο greekgastronomyguide.gr