Την Πάρο, όπως και όλα τα νησιά του Αιγαίου, διατρέχουν πολυάριθμα μονοπάτια. Από εδώ τα σιτάρια από τα χωράφια πηγαίναν στα αλώνια και μετά στους ανεμόμυλους στις κορυφές των λόφων, οι ελιές στα λιοτρίβια, τα αγροτικά προϊόντα στα χωριά και από τα παράλια, τα αλιεύματα στην ενδοχώρα. Απ’ αυτά τα μονοπάτια στην Πάρο πηγαίναν, πριν μόλις μισό αιώνα, τα παιδιά σχολείο, κάνοντας πολλές φορές πεζοπορίες ωρών.
Όσα μονοπάτια στην Πάρο βρέθηκαν στις διαδρομές των σύγχρονων δρόμων καταστράφηκαν και θάφτηκαν κάτω από τα οδοστρώματα της ασφάλτου και του σκυροδέρματος. Τα μοναδικά μονοπάτια που διασώθηκαν, είναι αυτά που βρίσκονται κυρίως στα χωράφια, στα αγροκτήματα και στις ορεινές περιοχές.
Ταξιδεύοντας στην ενδοχώρα της Πάρου και ειδικά πάνω από τις Λεύκες προς τους Αγίους Πάντες συναντάς αμπελάκια έρποντα πάνω στις πεζούλες, πατητήρια για τρυγόπατα (τρύγος και πάτημα ταυτόχρονα), πνιγμένα μονοπάτια από την αγριάδα, πέτρινες καλύβες, ξωκλήσια, αλλά και ολόκληρες κατοικιές. Όμορφες σαύρες παρακολουθούν τα βήματά σου μπαινοβγαίνοντας στις ξηρολιθιές, τα τζιτζίκια ζαλίζουν το μυαλό σου, ενώ κάποιες αετογερακίνες χορεύουν πάνω από το κεφάλι σου.
Διαβάστε τη συνέχεια στο greekgastronomyguide.gr